IJsbloemen

de toekomst toont kwetsbaar

en met elke nieuwe dag

verliezen jouw ogen meer licht

contouren vervagen 

terwijl de verte haar deuren sluit

naar de realiteit

vergeten emoties

penselen doeken vol herinnering

maar zelfs de kleur

van jouw geliefde bloemen

verdwijnt stilletjes
in ’t grijs

@  Coby 29-12-2011

Als gezichten hun naam verliezen

Little red shoes

@  Coby  December 2011

Summer in the city

@  Coby December 2011

Licht

@ Coby  December 2011

Stuivertje wisselen

emoties slepen zich voort en

blijdschap vindt haar plek

naast de stoel van verdriet

wanneer onzekere stappen

de uitgesleten treden volgen

behoudt onze nabije toekomst

haar geheim

maar onderweg tranen de sterren

waar leven

voor eeuwig licht liet

soms volgt herkenning

meestal niet

@ Coby  2011

Als gezichten hun naam verliezen

Klatergoud

roerloos

staan zwartgekleurde bomen

langs de waterkant

en koude regen, valt

onafgebroken

uit de grijze lucht

maar aan de overkant

in de oude kerk

verspreiden adventskaarsen

hun licht

en klinkt het ere zij god

door de dikke muur

de warmte van binnen

beroert behoedzaam

het hart van een voorbijganger

diep in zijn jas

op weg naar nergens

alweer bijna kerst

nooit is het verschil zo duidelijk

als in deze tijd

wanneer eenzaamheid en pijn

verdrinken

in opgelegde vrolijkheid

@ Coby  2011

Bagatel...

wanneer verleden
ontwaakt
wekken nachtmerries
slapende jongensdromen
en preken zwarte raven
over een onschuldige
kinderrug

jarenlang
worden de gruwelijke feiten
zorgvuldig
gebagatelliseerd

na totale ontluistering
giert woede
door getergde kelen en
liggen de schuldigen
onder vuur

maar de echte waarheid
houdt zich verborgen
veilig
achter een dikke muur

@ Coby  2011

Geraakt

een verstilde echo galmt
en langs muren van verlies
schuilen bleke gezichten
als sprekende poppen
met lege batterij

in volle bloei
hun stengels geknakt
kwam abrupt een eind
aan alle dagdromerij

Luik huilt
terwijl de rode rozen
bloeien
op de Place Saint-Lambert


@  Coby 2011

Broodnodig

tussen
kale takken
schijnt meedogenloos
de altijd brandende zon

een felle hitte
smeedt rimpels
op hun tanig gezicht

maar tengere halzen
dragen trots

@ Coby  14-12-2011

Ben ik...

ben ik nog wie ik was
vroeger
toen de dagen oneindig
en de nachten zo zacht

ben ik nog dezelfde
als toen het licht
de morgen wekte
met een gulle kinderlach

of ben ik mezelf
kwijtgeraakt, onderweg
wanneer verdriet en stilte
postten op mijn pad



@  Coby  12-12-2011

Dicht

jeugdherinneringen
schitteren door afwezigheid
en gevoelens verbergen zich
achter een hoge muur

zoektochten lopen vast
en afkomst blijft verborgen
tussen de fijne mazen van de wet
waar getemperd optimisme
verdwijnt
na het allerlaatste uur

de deur naar de waarheid
blijft voorgoed gesloten
en leven blijft leven
in onvoltooid verleden tijd


@  Coby 2011

Laatste dans...

tengere voeten
bedansen
het glimmend parket
de smalle schouders
dragen diep

dan zwelt de muziek en
zweeft ze over ’t toneel
in een wolk van tule
op weg
naar haar waarheid

bevrijd van de plek
waar illusie
wordt gevoed
door hongerende spiegels
en het eeuwig teveel

@  Coby 2011

Decemberwarm

lange rijen
trotseren de ijzige wind
lichtjes weerkaatsen
de ogen van een kind

tussen
versierde bomen
als glanzende parels
bevroren in dauw

en de adem
zo koud
dat hij breekt op je tong
zijn de straten
doordrenkt
met de geur van cacao


@  Coby  7-12-2011

Wisseling van de wacht

na vijf december                   

weer ruim baan voor Santa Claus                    

mijter wordt kerstmuts                  

baard blijft                 

@  Coby  6-12-2011              

Struisvogelpolitiek

donkere wolken schuiven voor de zon

wanneer trillende handen

blinde ogen bedekken

en de waarheid

zich niet langer laat verstoppen

achter een lach

missende bladzijden staren in zwart
waar alle zachtheid lijkt verdwenen

in de adem van de laatste stoot

harde woorden dolken diep
de clown is dood

Schijnveilig

de hoge luchten kleuren zwart
en woeste wolken
bejagen als wilde dieren
het laatste spoortje licht

een lange avond zoekt vergetelheid
achter de dikke weekendkrant
maar buiten op de gesloten luiken
krassen de kraaien nog altijd hun naam




@  Coby  3-12-2011