Rommel de bommel

een gure wind giert om het huis
en oude kranten
spelen tikkertje op de stoep

gedichten
gaan van hand tot hand
hij, is immers weer in ’t land

kinderspanning stijgt ten top
wat zou het zijn
een knuffel of toch die pop

december plakt een lach
om elke kindermond
en tussen al ‘t gevallen snoep

eet de hond
haar buikje rond


@  Coby  30-11-2011

Ver

zacht licht
schijnt door de ramen
en heimwee tekent schaduw
als stille handen rusten

een vleugje herkenning
overbloost
haar gezicht

vroeger komt dichter
wanneer
verbondenheid verdwijnt
en het laatste blad
de grond raakt

@  Coby  29-11-2011

Als gezichten hun naam verliezen

Late schemer

de zee

kust haar golven

in ’t roze avondlicht

terwijl een tere streling

schaduw dooft

een zachte rilling

rimpelt

stormen gaan liggen

en de eerste sterren

ontwaken in alle pracht

deze avond ademt stilte

en de nacht wacht

@  Coby  28-11-2011

De tranen voorbij

verweerde tinten dompelen de lucht in grijs
vochtige warmte

verdampt tussen de hoge bomen

kleur verliest kleur

en de laatste zwammen klimmen moeiteloos

tegen de stam van een oude eik

achter het hek begroeid met wingerd

buigen de treurige takken
gespiegeld in water tussen marmer en steen

geknield op de graven, geknakt

en de tranen voorbij
bladerloos wachtend op een teken van zijn

@ Coby  26-11-2011

Arabische Lente

de handen geketend
met onzichtbare boeien
gesluierd
door oude rituelen
verlangen naar een plek
waar vrijheid heerst

onderdrukking
gooit haar zwarte mantel af
en een heldere stem
echoot naar de overkant

waar de wereld luistert
naar hun radeloos verzet








@  Coby  21-11-2011

Rolletje King

zacht gekleurd licht
filtert oude ramen
en gebrandschilderd glas
weerkaatst
de dikke muur

langs uitgesleten paden
begroeten we de stilte
onderbroken
door het grote orgel
haar pijpen fier omhoog

plots
komt alles terug
dat meisje van toen
in haar zondagse jurkje
van bloemetjeskatoen

urenlang zitten
luisteren naar de preek
klieren met haar broertje
stiekem
als haar vader niet keek

tussen
't  knisperpapier
en de geur van pepermunt







@  Coby  20-11-2011

Kleurloos

kale akkers ademen winter

en een frisse wind
strijkt alle groeven glad

terwijl de vogels aarzelen voor vertrek
gonst boven de vlakte
een liedje van verlangen

naar de tijd dat de zon de aarde liet gloeien
het grasland begraasd door tientallen koeien
de velden gekleurd
en niet
alles zwart

@ Coby 18-11-2011

Gebroken lijnen

wanneer
herinnering vervaagt
sluipt gemis in lege armen

jaren zonder
groeien sneller
dan besef
ooit kan verdragen










@ Coby 17-11-2011

Loverboys

zachte glans

wappert in maagdelijk wit

maar vleierij zoekt de weg omhoog

en spettert met een grote boog

op haar onbeschreven blad

vensters sluiten hun ogen

en de avond bedekt

waarna de naakte waarheid wordt vermoord

en de brokstukken voor altijd verdwijnen

in háár roze prullenbak

Broze stilte

de eerste rijp
schetst sprookjes op het glas
en koele lucht ademt tintelfris

zachte dauw waaiert nevels
waar breekbaar riet
meedeint in gesluierd wit

als de zon
langzaam verdrinkt
in een gloed van goudbrokaat
lijkt de wereld verstild

terwijl
het oude blad
knisperend vergaat







@ Coby  13-11-2011

Wederzijds

als zachte blaadjes
omsluiten jouw vingers
de mijne

en ik begrijp






@  Coby 13-11-2011

Liefdevol verwacht

de laatste loodjes
verdragen hun tijd
in verstilde uren

een slaapliedje
wiegt verborgen streling
onbekend
toch zo verwacht

haar lichaam
voorzichtig geraakt
door ’t nieuwe zacht

maakt zich langzaam op
voor de grote dag







@ Coby  11-11-2011

Roemloos ten onder

Tekening: Chrisl Vogl

november
schudt haar takken leeg
roestbruine sneeuw
laat de straat
voor één keer blozen

een frisse wind trekt aan
en de laatste blaadjes
grijpen zich angstvallig vast

duiken met z,n allen
roemloos
in een diepe plas

@ Coby  9-11-2011

Herfstrijmelarij

in een sloot
vol eendgesnater
gooi jij kleine
stukjes brood

op een bankje
aan het water
poetst de kou
jouw wangen rood

kleurt de zon
jouw dromen in
met een roze
kleurpotlood

Eén keer

kostbare dromen
vervlogen
toen zachte zomers
verdronken in diepblauwe zee

voor altijd verborgen
namen witte lelies
de toekomst
met zich mee

nu houdt een ster
de wacht

kon jij jezelf
maar één keer zien
zoals ik je zag

Juni 2011

Op de helling

met haar zieke lichaam
uitgekleed
tot op het bot

zingt onze zorg
de zwanenzang







(  Protestgedicht  n.a.v. bezuiniging in de zorg )

Dit gedichtje wordt samen met andere gedichten,
geschreven door de schrijvers van Dichterskring
opgestuurd naar minister Schippers van VWS


6-11-2011

Vergrijzing

hij buigt zijn grijze hoofd
als de verhuizers
voor de allerlaatste keer
het huis verlaten

zijn toekomst
spreekt in vreemde tongen
en lege woorden
stapelen verkleurde foto,s
zorgvuldig op de muur geprikt
naast het kleine tafeltje
gedekt met het kleedje van thuis

lange jaren
hebben de straat geplaveid
met onbegrip
en oude wijsjes overleven
bij de gratie van cd en mp3
maar heimwee blijft

Breekbaar...

een laatste ademtocht
sluit alle deuren
en wanhoop
schildert muren zwart

maar
de zachte lok
van een nieuwe morgen
omhelst
eenzame nachten

teder wit

2-11-2011

Afscheid

jouw knoestige bast
door jaren gekerfd
vertoont scheuren

ouderdom
vertaald in ringen
laat zich gelden
en de wind
breekt jouw bladerdak

schoonheid
dwarrelt zachtjes
vlijt zich aan je voeten
voorgoed
verdwijnend in de mist