Verstild

waar tussen ‘t zacht wiegend riet
de eenden parmantig waggelen
in het breekbare gras
dansen miljoenen kristallen
boven het verstilde water

flarden mist
hangen in slordige sluiers
en boven de sloot
breekt het zonlicht
de laatste dauw

stiekem gekust
door de koude adem van de nacht
lijkt alles
voor even verborgen
in een sprookje van glas

@  Coby  30-1-2012

Vaste grond



@ Coby 26-1-2012

Vaste grond


diepe hersenspinsels ontwaken
en zetten de waarheid buiten spel
als een verdwaald kind vlieg ik door de lucht
mijn vleugels klapperen
tegenwind

tranen druppelen uit wolken
vol verlangen naar het eind van dit gezwalk
hopeloos op zoek naar vaste grond

verborgen gedachten draaien rondjes
en een bodemloos verleden
kleurt de ringen in
maar nog altijd
dragen de dromen zwart


@  Coby 2010

Tweeluik Big grins

Januari-blues

Januari-blues


gebrek aan warmte

doet oude botten kraken

de wind
guurt loeiend om het huis

en een verdwaalde winterdip

ligt hijgend op de loer

vandaag
lijkt alles omgeven door zwart

maar diep verborgen

in ‘t zacht pastel

verstopt jouw liefde

tere woorden

tussen de kreukels van mijn hart

  

@  Coby  23-1-2012

Big grins

@  Coby  21-1-2012

Winteren

lang verwachte vorst
bijt zich vast
en dikke wolken
hangen als grijze dekens
boven de vijvers
vandaag in parelwit

ruige rijp
siert de takken

en tussen bevroren gras
omringd
door breekbaar water
buigen de glazen madeliefjes
deemoedig het hoofd


@  Coby  17-1-2012

Sporen van herinnering

waar langs moegestreelde armen

de eerste druppels

spetteren op het uitgedroogde vel

verbergt de waarheid zich achter een lach

en spreken gekrulde foto’s 

met dubbele tong

maar tussen de verbleekte regels

knispert

nog altijd het zand

  

@  Coby  17-1-2012

Dagdromerij

ga met me mee
tot aan de horizon
waar de zee de zon laat verdwijnen
onder een dak van zwarte zijde
bestrooid met duizend sterren

en naar de bodem van de oceaan
waar eeuwige stilte
met haar schitterend palet
al het aardse doet vervagen

waar we de tijd vergeten
en samen dansen
tot het vuur in onze ogen dooft

hou me vast, terwijl
we wachten
tot het ochtendlicht ontwaakt


@  Coby 16-1-2012

Alweer die zee

aan het einde van de dag
verdwijnt het laatste licht
in het kabbelend water
van die eindeloze zee

oervader
van duizenden verhalen
bloed van evenveel gedichten
laatste rustplaats van tallozen
ten onder gegaan
in ’t schuimend blauw

vaak blootgesteld aan dreiging
door weer anderen aanbeden
haar peilloze diepten
nog nimmer
met voeten betreden

jouw verzonken wereld
is moeilijk te verklaren
reikt verder
dan menselijk begrip



@  Coby 2011

Slaapzand ( Voor Julia )

tere wimpers

rusten als gesloten blaadjes

op haar wang

slaapwarm

twee gebalde vuistjes

veilig in mijn hand

haar hartje

reeds vertrokken

naar ’t verre dromenland

na een allerlaatste kus

ruist de fluister van de nacht

welterusten

slaap zacht

@  Coby  12-1-2012

Voorbij...

hoge bomen
buigen in de straffe wind
achter verdorde takken
verbergt de oude tijd
haar ware gezicht

in de schaduw
bepoedert de nacht
slapende herinneringen
met een laagje glans

vertellen ogen
vaak meer dan woorden ooit

gesloten harten
verliezen alle kleur
tussen nu
en het sluiten
van de allerlaatste deur


@ Coby 11-1-2012

Kwakkelen

januari
katert langzaam voorbij

ons huis, gestript
tot op de laatste naald
oogt kaal
en de ramen, pas gezeemd
vertellen hetzelfde verhaal

buiten
schijnt een waterig zonnetje
maar verborgen
achter donkergrijs
nog steeds geen spoor
van sneeuw of ijs

een kinderlijk verlangen
naar tintelfrisse wangen
maalt
maar ik ben bang
dat koning winter is verdwaald


@ Coby  10-1-2012

Onafgebroken

7 Januari 2012



tijd
tikt onzichtbaar
gevangen in cirkels
vult haar beweging
de ruimte
tussen wit en zwart

zoekende ogen
verlangen de stilte
zelfs de kleinste knipper
verraadt



@  Coby 9-1-2012





Natte voeten

zandzakken
domineren het straatbeeld
veiligheid
staat bibberend op de stoep

terwijl de wind zich kreunend uitrekt
en het water stijgt


@  Coby  5-1-2012

Letterstof

warrige gedachten dwalen
en overgebleven hersenspinsels
miezemuizen bij het licht
van een eenzame kaars
de oude klok slaat middernacht
haar klepel
ergens tussen gister en vandaag

maar zelfs met handen en voeten
gekneveld door 't letterstof
rijm ik al mijn woorden
aandachtig ineen




@  Coby  4-1-2012

Terug

als natte mist
kleven de beelden op mijn netvlies
en tussen de grove mazen
ontsnapt alle realiteit

de laatste druppels
spatten als tranen
op de glazen van mijn bril

wanneer tussen watervrees
en duimzuigerij
de waarheid plaatsneemt
op de smalle lijn
tussen verstand en gevoel

@  Coby 2-1-2012

Schitter

beloftevol
vlinderde deze dag voorbij
in zachte glans
verstreek het laatste uur

tussen stoffig dennengroen
ontstak de vroege avond haar lichtjes
de eerste keer in ’t prille jaar

een stille kracht vol nieuwe hoop
voor altijd gevat
in hemels vuur

@ Coby 1-1-2012