De dromen voorbij

Beeld:  José Prins 

buiten

zingt de wind een liedje

langzaam

tekent de eerste schaduw

figuurtjes op de muur

tussen bollend wit

opent de nieuwe dag

haar vensters

deuren sluiten

in de verschaalde adem

van een weggedroomde

nacht

waar met gesloten ogen

tussen waken en slapen

alle hardheid

door jouw warmte

wordt verzacht

@  Coby 30 Juni 2012

Connected 2

@  Coby  28-6-2012

" Colours of Bogota " Acryl op canvas

Ontheemd

elke week zie ik je zitten
voor de lidl, bij de bas
op een oud versleten krukje
of gewoon
zo, in het gras

op jouw bruin gezicht
leeft een ver verleden

vrolijke melodietjes
slepen ons mee
naar het land
waar jij geboren bent

muziek
laat je stralen
voor even geborgen
vrij en zonder zorgen
voor even….thuis

@  Coby 25 Juni 2012

Bloed kruipt...

jij en ik
twee generaties, één gezicht
een spiegel met twee kanten
bruut getrokken
uit haar wankel evenwicht

verzwegen woorden
laten de nacht ontwaken
en verborgen gedachten
houden de wacht
naast de deur van de toekomst

valse schijn
leeft weggemoffeld
onder een laagje zand
losgeslagen
bij de eerste golf van waarheid
die ons leven overspoelt

familiebanden, kwetsbaar als glas
blijven fier overeind
wanneer deze storm
onze harten beroert

de stem van het bloed
is de dirigent van ons leven

@  Coby  

Eenzaamheid mist

wanneer tussen een naakt verleden
de dromen van weleer
zweven over wolken van steen

tekenen haar donkere dagen
streepjes op de muur

de oude klok slaat zijn stilste uren
en langs gevouwen handen
glinstert een traan

jouw omarming
zegt meer dan duizend woorden ooit

@  Coby 20 Juni 2012

Tussentijd

haar trieste ogen
zagen teveel
in een tijd dat monden zwegen

woorden klonken
in star zwart-wit
waar ‘t grijs
zich nog verstopte

achter deuren van fatsoen

gerimpelde handen
strelen de tere blaadjes van vandaag
maar voeten blijven dansen
op de klanken van toen

@  Coby 19 Juni 2012

Stormenderhand

Stormenderhand

breekbaar volgt ze de ladders

haar handen

raken de zachte tonen blind

emotie

krijt met dikke strepen

tranen op het lege doek

grens overbrugt grens

en het canvas kraakt

terwijl de verf

langzaam vloeit

water

stroomt niet altijd naar zee

maar deze klanken

namen mij

voor even mee

@  Coby 15 Juni 2012

Een stille echo

jouw blik trok de hemel
voor even naar hier
ogen spraken en monden
vulden zelfs de kleinste ruimte
met een lach

maar vriendschap waaide uit
als dode bladeren
in de herfst

woorden raakten
als messen op het naakte vel
stenen stapelden
maar de muren stortten in

en ik hoor jouw stilte
galmen in mijn hart



@  Coby 13 Juni 2012

Brak

teveel tranen verdrinken in jouw ogen
waar wimperstreling
de waarheid bedekt met een dun laagje goud

verdriet kleurt haar lijnen
regenboogzacht
en herinnering bedwelmt de ijle lucht

zachte regen
wast het verleden

maar het zoute water drukt haar stempel
genadeloos
langs de oevers van jouw rivier





@  Coby 11 Juni 2012

Zilt en zacht

langzaam
bedekken nevelslierten
de fluwelen schaduw van het licht

jouw voetstappen wachten op de mijne
en tussen de blondheid van de duinen
strelen mijn handen
de randen van ‘t parelmoer

een festival van kleur
breekt de avondzon in kleine stukjes
en zacht zilt overstroomt ons hart

wanneer de laatste golven
breken op het strand




@   Coby 11 Juni 2012

Oer

hemelhoog

draagt ze haar takken trots

gekerfd tot in het hart

verbergt haar bast de diepe schrammen

onder mossig groen

wiegend loof schaduwt de stenen

voor even gevangen

in een zachte bries

zelfs wanneer pareltranen

rijgen tot snoeren

schittert haar kroon

lange jaren verstreken

diep verborgen

in het ritme van ‘t seizoen

maar jouw stam

wortelt diep

@  Coby 10 Juni 2012

Wilde klaver

waar wilde klaver bloeit

dragen de bloemen kleedjes van dauw

en spelen de elfjes

tikkertje met een dwerg

waar wilde klaver bloeit onder ’t ruisend dak

zijn tere stengels geknakt

platgetrapt

en onverhoeds geplukt

daar leven

oude verhalen gevoed door symboliek

nog steeds geboeid

door zeldzaam mooi klavergeluk

@  Coby 5 Juni 2012

Enkeltje

tijd
is als het afrollen
van een grote knot wol
in het begin
gaat alles langzaam
hij is immers nog vol

later
stijgt de waardering
maar vliegen de jaren
voorbij

als de rust zich settelt
en ‘t evenwicht bereikt
komen mensen te ontvallen
lijkt het eind
niet meer zo ver

terugkijken
heeft geen enkele zin
al steken gemiste kansen
een mes in je rug

tijd is éénmalig
geen uur komt terug





@  Coby  4 Juni 2012

Kruidje-roer-me-niet

struikelend
raken haar voeten
de drempels
van volwassenheid

zonder blik of bloos
vertellen woorden
leugens
tegen de golven
van de zee

verliezen gebaren
hun warmte
aan de allerlaatste ster

al dragen jouw ogen
mijn licht

vandaag
schrijft onbegrip
haar naam in gulle letters

dichtbij
maar nog nooit zo ver




@  Coby 1 Juni 2012