Harteklop

eindeloos grijs

stort weemoed over de nacht

donzig wit trekt strepen
in poederig licht

dagen met een lach
laten de jaren stralen
uren vol verdriet
tonen hun rafels niet

herinnering
draagt het leven
op vleugels van papier

zachtjes doorweven
met een simpel draadje zwart
verbergen deze kleuren
geheimen van het hart

@ Coby 29 Oktober 2013

Onderhuids

stille paden lokken

sporen lopen uit

het kruiend blad

vlijt zich tegen de stammen

maar geur van herfst

overwint

rulle aarde

kleeft aan mijn handen

't  roodkoper danst

in de cirkels van tijd

soms lijken letters geëtst

kruipen de woorden

onder mijn huid

zweef ik
met gesloten ogen

boven de allerhoogste kruin

@ Coby 27 Oktober 2013

Herfstbeeld

de koude grond

draagt  zijn naakte voren trots

zwart geploegd met her en der

restanten van een gulle tijd

langs de smalle paden

krullen haveloze nesten

tussen ’t kale hout

dauw verzamelt licht

en vroege stralen

verwarmen

wat eindeloos beschreven

in deze puurheid

zonder franje

klopt het hart van mijn gedicht

@ Coby 25 Oktober 2013

Wit op wit

terwijl de paarse pracht

vergaat

priemen haar takken

beroofd van alle keur

dromerig verlangen

slaat een brug

naar vergeten tijd

oude handen

smeden seizoenen

liefde opent een wijde blik

en stapsgewijs

verandert mijn kijken in zien

@ Coby 23 Oktober 2013

Stuifzand

de kou

rilt in opgeslagen kragen

eindeloos water

kabbelt op het lege strand

klapwiekend gekrijs

doorklieft de stilte

nietigheid

ontroert tot op het kille bot

ogen

gaan op in ’t felste blauw

stuifzand breekt het licht

en de wind spaart zijn adem

tot de laatste golf

@ Coby 21 Oktober 2013

Twijfeluur

onzekerheid

kleurt de dagen

achter vertrouwde muren

schrijft herinnering

haar eigen verhaal

ontelbare stappen

jaar in jaar uit

veiligheid

verdrinkt in  ’t  losse zand

saamhorigheid verandert

in wij en zij

alles heeft een laatste keer

langzaam groeit het afscheid

iedere dag

een stukje meer

@  Coby 7 Oktober 2013