De laatste dag

niemand
weet wat nog gaat komen
de wereld gaat intens te keer
op heel veel plaatsen
brandt de aarde
ons wiegje stond gelukkig hier

leven daar kent weinig waarde
grof geweld, ontelbare doden
doen onze zorgen
verdwijnen in het niets

vaak lijkt alles vanzelfsprekend
pas als we dreigen te verliezen
wat veel voor ons betekent
staan we stil

veel gemijmer deze uren
maakt niet uit vandaag
het mag
samen onderweg
de allerlaatste dag

***

@ Coby 

Gedane zaken

december

drijft  op wolken

gevuld met nostalgie

maar tussen
vergeven en vergeten
ligt nog steeds
een wereld van verschil

het nieuw begin

danst boven de golven

waar geschiedenis deint  

op een oud verhaal

de wind trekt aan

en eerdaags

nadert het schone schip

in de luwte van háár kiel

raken mijn woorden

de juiste snaar

@ Coby 29 December 2013

Winter

decemberkou

doorboort de dag

regen voelt als tranen

op een stil gezicht

het leven

rimpelt haar jaren slordig aaneen

maar de warmte blijft

samen

op dit kleine bankje

verweerd

en gestraald  door de tijd

genieten

van het laatste spoortje licht

@ Coby 21 December 2013

Lacune

traag

verglijden de uren

in de schaduw

doden vergeelde boeken

de tijd

tegenlicht

tekent  nog kleiner

voor wie de slaap niet kent

en op de donkere dagen voor...

waant iedere stilte

zich alleen

is de nacht zo diep

dat contouren

opgaan

in het niets

@ Coby 19 December 2013

Uit het oog...

karakters

groeien haast ongemerkt

gesprekken  ontpoppen

op  het zelfde niveau

en verantwoording

verandert in advies

eigen vleugels

houden ze uit de wind

maar de band blijft

als een veilige schouder

de liefde

tussen ouder  en kind

@ Coby 18 December 2013

Tussenweg

vaak
verdwijnen mijn letters
tussen wikken en wegen
verdrinken de zinnen
in het grijze gebied
waar emotie
strijdt met verstand

maar soms
rollen de woorden
als golven op het strand
schijnen de stralen van de zon
dieper dan ‘t gevoel
ooit verwoorden kan

@ Coby 17 December 2013

Vleugellam

oogstrelend
strooit de zon
haar kringen over ‘t blauw

de eerste nevel
versluiert het zicht
tijd vertraagt het beeld
en vandaag
spreekt nog meer in toen

herinnering vult de gaten
waar ongerijmd verlangen
ontwaakt

dromers
begraven hun sporen
vrijheid lokt
en oude vleugels
missen de kracht

@ Coby 12 December 2013

Onderweg

het laatste restje herfst

verbrokkelt tot compost

en de geur van dennen

overheerst

we zetten

onze huizen en harten open

voor het feest, dat verhaalt

over liefde enzo

pronkend met de grootste bomen

de meeste lichtjes

gevulde tafels en stapels kado’s

maar in het kleine

tussen voerbak en vee

tellen deze dingen

allemaal niet mee

@  Coby 10 December 2013

Beroering

doodstil

hangen de zware wolken

niet één klein straaltje

blikt tussen  ’t grijs

het herfstboek sluit

en langzaam

opent haar zwakke adem

de deuren van een nieuw seizoen

maar de oude reuzen

 gestript tot op het naakte bot

dragen nog steeds hun kracht

slechts een lichte huiver

beroert de kale takken

wanneer het laatste blad

wordt platgetrapt

@ Coby 7 December 2013

Rijping

‘s morgens vroeg

wanneer de dag

nog zacht is van de nacht

dwalen onze gedachten

over het oude jaar

waar blijdschap

werd verslagen

door dagen vol verdriet

en voorspoed

nog altijd leunt

op tranen van verlies

zelfs het gesteggel

tussen berusting en verweer

verwelkt langzaam

zoals de rozen

na hun laatste bloei

maar ondanks dat

beleef ik telkens weer

een stukje groei

@ Coby 4 December 2013