verdriet
kerft zijn strepen
nog immer met dubbele
pen
de strakke lijnen
verbergen een
gewonde blik
die het
ochtendlicht verschraalt
en de mooiste
kleur
verwatert tot
grijs
maar ik
werp het pantser
uit de
allerhoogste boom
laat m,n adem los
en vlij mijn hart
in de armen van de
tijd
@ Coby 23 Oktober 2014
