Vier seizoenen later

de wijzers tikken voort

maar jouw tijd staat stil

mijn hart
zoekt je tussen de sterren

hoort een fluister

in de kielzog van de wind

opnieuw

opent de lente in teer pastel

zijn groene waas

spant sluiers over de rauwste pijn

troostend... als de zachtste hand

een kwetsbaar gebaar

gedragen door het zijn

14-3-2014   *   14-3-2015

@ Coby 2015

Tijdspanne

haast ongemerkt
vloeien de uren aaneen
de diepste glans
lijkt voorgoed verloren
en lege dagen
dragen het gevoel
dat de zon nooit meer schijnt

maar kwetsbare woorden
omarmen
als een tere streling
spint de tijd
zijn onzichtbare cocon
rond mijn gemis



@ Coby 2 maart 2015