Gepolijst

achter zwarte wolken
grijnst de dag
zijn scherpe tanden bloot

herinnering plakt stilte op de muur
gekreukte lakens verkleumen
in de schaduw van 't schrale licht
en lege woorden
verzanden in zinnen zonder hart

kerst spreidt zijn zijden hemd
barmhartig over  't gemis
met in de verte beierende klokken, zo zacht
en langzaam nadert het moment
dat oude dromen vervagen tot beelden
gekoesterd door de warmte
van een eeuwige nacht



 @ Coby 25 december 2015

Afscheid

de avond nadert
en tussen 't kreupelhout
vervalt de dag tot kleine streepjes licht

met winter voor de deur
speelt de herfst een afscheidslied
onder droeve klanken
laat een oude eik zijn laatste kleur

de wissel der seizoenen
ademt magisch cirkelrond
jaar in jaar uit
maar het eens zo trotse blad
gevallen en verworden tot zwart
vormt immer het vruchtbare hart
van een nieuw begin



@ Coby 13 december 2015