Sepia

in een koor van woorden
dirigeert het verleden
met straffe hand

onrust houdt zich schuil
achter duizend vragen
schuifelvoeten verliezen de weg
en de geur van vroeger
vindt nog immer 
zijn oorsprong in vandaag

om haar mond
zweeft een glimlach
die de ogen niet bereikt

maar de liefde blijft
als een kleine vonk
verborgen
in de krochten van ons hart
tussen de bonkige scheuten
van tijd




@ Coby 14 juni 2016

Als gezichten hun naam verliezen

Wrijving

een zinderende bliksem
cirkelt
als een vurige stroom

tussen ‘t grijs
wachten loodzware wolken
tot een verlossende bui
de innerlijke onrust koelt

zwoele lucht
opent deuren van verlangen
sporen van water
verdampen op hunkerende huid

in een witte schaduw
vervliegen beelden
van lange nachten
de ogen gesloten, armen warm

langzaam versmelt de tijd
wanneer de geur van regen
zijn bloemen strooit
langs het smalle pad
van eenzaamheid

@ Coby 2 juni 2016