onzichtbaar verborgen
in de onbegrensde ruimte van jouw zijn
slaat een vlaag van valse stemmen
diepe voren in het nu
de tijd verjaart en zelfs de oude klok
sluit z'n ogen
voor zoveel innerlijke strijd
in de schaduw van het kleine
verbergt de toekomst zijn ware gezicht
vandaag, krimpt tot één enkel moment
en gister
kiert tussen de gesloten deur
maar verderop in haar tuin
bloeien de bloemen van morgen
als ooit te voor
@ Coby 27 juli 2016
Als gezichten hun naam verliezen
