het hart brak
verging tot stof en waaide weg
over marmeren muren
de vensters gesloten
en blikken verschaald
voor eeuwig onzichtbaar
aanwezig in alle afwezigheid
raapte de nacht
in haar gedachten
de stukken bijeen ♡
@ Coby 24 april 2017
Als gezichten hun naam verliezen