teveel onuitgesproken woorden
zweven over wolken van wind
de lucht tintelt
en verse sneeuw wist het beeld
verkleumd tussen naakte takken
laat ’t donzig wit
de lange jaren rusten
terwijl de toekomst gloort
baant een nieuwe winter
zijn smalle pad
naast de weg van oud verdriet
liefde
doet strakke monden spreken
vergeving poetst de tranen
uit de ogen van dit kind
@ Coby 10 December 2012
De winter geeft bij uitstek inspiratie tot dichten vindt je niet?
BeantwoordenVerwijderenMooi.
Jazeker Margaretha, ik hou ook van de herfst en winter, vooral zo 's morgens vroeg als het nog stil is en de mist laag boven het water hangt , dan heerst er zo,n aparte sfeer.....
BeantwoordenVerwijderen