tussen gebalde vuisten
en kromme tenen
rijgen droomloze uren
de nacht aanéén
lege woorden
verbleken
bij het krieken van de dag
maar de poëzie
blijft
gekrast op kleine kladjes
verwoorden die gedachten
mijn allerdiepste mij
@ Coby 24 Maart 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten