donkere uren
groeien tot weken
eenzaamheid
verbergt haar stilte
onder een deken van verlies
wanneer de dagen beginnen
en eindigen zonder
jou
in deze wirwar van
emotie
bieden zelfs de schoonste woorden
geen troost
daar dragen groot en
klein
hun eigen verdriet
zwevend
op flarden van
herinnering
was jij, slechts een
veertje
in de tijd
@ Coby 9 mei 2014
Ontroerend Coby.
BeantwoordenVerwijderenWarme groet,
Hilly
Bedankt Hilly, fijn dat je eventjes langskwam
BeantwoordenVerwijderenLieve groet terug,
Coby