Als los zand

tijd, duurt langer

dan het laatste uur

tussen waken en slapen

gluurt herinnering

door het open raam

deinend, op de klanken

van weleer

droom ik jouw droom

en zolang mijn adem

het vensterglas beslaat

fluister ik je naam

maar de afstand groeit

met elke nieuwe stap

@ Coby 19 september 2015

9/11

toen

hield de wereld zijn adem in

voor even gevangen in het moment

veiligheid verdween

voorgoed ontworteld

door een bolwerk van haat

vandaag

tussen sirene en stof

prevelen de vogels een gebed

de kraaien vooraan

@ Coby 11 september 2015

Sprokkels

ik draag mijn zinnen
langs ravijnen
bedans de hoogste toppen
ploeg letters
door het diepste zwart

schrijven
geeft ruimte en licht
regel na regel
wikken, wegen, schrappen
onderweg 
naar 't ultieme gedicht

ben nu wat ouder
maar sprokkel
nog immer mijn lied
en nooit...
had ik de woorden zo lief






@ Coby 7 september 2015

Met zachte hand

geraakt
door een gouden penseel
glinstert verval tussen 't volle groen

ochtenddauw
strooit haar parels
als diamanten over lijzig web
de bodem, gehuld in drassig mos
draagt nieuwe sporen
zelfs het zachtste gras
toont eerbied voor stervend blad

en in de lucht, zo tintel
hangt een vleugje onbestemd






@ Coby 6 september 2015

Oerkracht

dit lichaam 

omarmt het leven

met ongekende kracht

onder haar hart 

in de veilige warmte

van een gezwollen lijf

wiegen de eerste stenen

van ons zijn

innig verbonden

huid tegen huid

begroet een moeder haar kind

en de cirkel sluit

*Geschreven bij het beeld  '' Zwangere vrouw ''

Uit de serie ''Witte vrouwen''
van Kees de Man

@ Coby 1 september 2015