Op vleugels

een echo galmt
wanneer de dag ontluikt
in de armen van het eerste licht
boven 't laatste akkoord
schetsen tere klanken
contouren
van een lang vergeten droom

onzichtbaar wordt de brug
naar verleden gesmeed 
op de smalle grens verborgen
tussen waarheid en wens
ontwaakt herinnering
vlinderzacht

wederom
lijkt de toekomst begraven
in een fuik die leven heet
en langzaam verliest de tijd
zijn onbegrensde uren
aan een transparante nacht
-
-


@ Coby 22 maart 2016