Tussen de regels

de dagen lengen 
tot het uiterste eind
warmte opent sporen, verleden krimpt
en kleur
bloeit in verzande tijd

verborgen onder ruwe bast 
schenkt het leven
zijn ballast aan een onvoltooide zin
en tussen de tralies van het hart
walsen mijn woorden
rond de assen van de wind



@ Coby 21 mei 2016

Een valse noot

in het holst van de nacht
wanneer gevoelens huilen
de adem hoog en het bed
doorwoeld
vloeien de letters
vanuit een innerlijke kracht

de maan fluistert
en in verstilde uren
waarin jouw kleine ster verbleekt
troosten diepe spinsels
als een uitgestoken hand

maar woorden verstommen
bij het kleuren van de dag
luchten betrekken
en de kracht van water
spoelt gebroken zinnen
op het verlaten strand



@ Coby 16 mei 2016

Labyrint

de ruwe zee hekelt haar pad
in een tomeloze vlaag

voeten verdwalen in stoffige passen

kille onrust verlamt en zelfs de waarheid

spreekt met dubbele tong

noordenwind

geeft vrij spel aan gedachten op de vlucht

maar zijn liefde laveert het bootje

langs de scherpste klif

naar de plek waar verleden en heden

elkaar omarmen

en de dagen versmelten tot lucht

@ Coby 13 mei 2016

Mezenbal

's morgens vroeg
wanneer de nacht zich wentelt
in het laatste restje slaap
brengen ijle stemmen
een sonate
door het open raam

een kwetsbaar koor
van tere nekjes boven 't geel
opent de dag
in een aubade van dansende klanken

maar de schaduw van verlangen
ontwaakt
telkens weer.....
-
-
-


 @ Coby 10 mei 2016

Exodus

een brute macht geselt vrijheid

met woorden gewogen op schalen van goud

en de wereld kreunt

verstikkende angst

regeert over huizen gedompeld in rouw

bloed vloeit

en honger vult een lege hand

gevoed door religie

groeit volkenhaat als onkruid

na een zware bui

- geweten spoelt aan

op het kille strand -

doch in het kleine tussen bevend beton

bloeit nog immer

een madelief...

@ Coby 8 mei 2016

Lentelicht

in de lege uren
tussen gister en vandaag
verdampt de toekomst
achter vensters zonder zicht

lente spreidt haar kleur
doch gegijzeld
door 't nachtelijk zwart
blijkt de som van alles niets

toch ontkiemt telkens weer
in een hoekje van ons brein
vluchtig als dauw
na een koude nacht
de prille bode van het zijn

haast geruisloos
als een omgeslagen blad
sluimert nieuw begin
gezaaid en geoogst
door de gratie van het licht



@ Coby 2 mei 2016