in de lege uren
tussen gister en vandaag
verdampt de toekomst
achter vensters zonder zicht
lente spreidt haar kleur
doch gegijzeld
door 't nachtelijk zwart
blijkt de som van alles niets
toch ontkiemt telkens weer
in een hoekje van ons brein
vluchtig als dauw
na een koude nacht
de prille bode van het zijn
haast geruisloos
als een omgeslagen blad
sluimert nieuw begin
gezaaid en geoogst
door de gratie van het licht
@ Coby 2 mei 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten