@ Coby 2017
maandag 25 december 2017
donderdag 21 december 2017
maandag 18 december 2017
woensdag 1 november 2017
De jaren tellen
langs de scherpste randen
loop jij mee en telkens weer
probeer ik een glimp te vangen
van het warme licht
in jouw wereld ver van hier
maar zie jij ze ook?
de sterren aan het oneindig firmament
of is alles zwart, daar
waar jij nu bent
of misschien ook niet...
in de schaduw van duizend vragen
blijft jouw beeld op mijn netvlies geprint
waterproof
dat wel
omdat ik ben
en jij niet meer
@ Coby 1 november 2017
woensdag 25 oktober 2017
"Zwei Herzen im Dreivierteltakt"
haar twijfel
maakt plaats voor een levendige blik
zelfs haar lichaam ontwaakt
bij de klanken van Stolz
voorzichtig walst ze mee
in haar vertrouwde hoekje bij het raam
met als enig publiek
de kale bomen in de tuin
voor even is ze daar
in de statige kamers
waar de tijd heeft stilgestaan
toen zijn muziek werd gedeeld
rond een oude grammofoon
telkens weer
opnieuw de eerste keer
voor haar een troost, voor ons
zo zeer...
herinnering
verzamelt sporen in de wind
en de rollen zijn opnieuw verdeeld
ik speel de moeder
en zij is het kind
@ Coby oktober 2017
Als gezichten hun naam verliezen
dinsdag 10 oktober 2017
maandag 2 oktober 2017
dinsdag 26 september 2017
maandag 18 september 2017
"Verbinding"
opnieuw
nadert een onstuimige tijd
nadert een onstuimige tijd
waarin het blad
zijn laatste krachten verspeelt
in de aanschijn
van een onafwendbare dood
statige bomen
wiegen de broze skeletten, getooid
met een verstilde
haast bovenaardse schoonheid
ontroerend, tot op het bot
zoveel seizoenen ongemerkt voorbij
maar in de herfst...voel jij dichter
dichter bij mij
-
-
-
-
-
Acryl, vulmiddel en krijt
op canvas 50x50x3
@Coby september 2017
woensdag 13 september 2017
Achter de einder
tussen de tere kleur van beginnend verval
jagen hoge luchten de wolken uiteen
parelende webben, pronken
met een schoonheid die langzaam verwatert
door de warmte van de zon
ik blijf geraakt....
ook al verliezen de kleinste dingen hun glans
wanneer ze ongedeeld verdwijnen
in het grote niets
komt er ooit een tijd
dat de zwarte rand vergrijst
en reddeloos verdampt
in het onbeschreven wit van een nieuwe dag
of blijven gedachten voor altijd dwalen
in het vacuüm van de nacht
@ Coby september 2017
maandag 4 september 2017
woensdag 30 augustus 2017
maandag 21 augustus 2017
zaterdag 5 augustus 2017
maandag 31 juli 2017
zondag 16 juli 2017
maandag 10 juli 2017
zondag 2 juli 2017
maandag 19 juni 2017
vrijdag 16 juni 2017
dinsdag 6 juni 2017
zaterdag 3 juni 2017
Schilder het verleden
in het hoofd
schuren de woorden als zand
de vloed vlecht kabbelend
zijn golvend patroon
zijn golvend patroon
en het zilte water
schikt haar zout
op mijn uitgestoken hand
jouw stilte
schildert herinnering
zonder plaats of tijd
schildert herinnering
zonder plaats of tijd
verborgen in de luwte van een duin
vloeit herkenning
met één streek recht in het hart
@ Coby 3 juni 2017
Als gezichten hun naam verliezen
Als gezichten hun naam verliezen
donderdag 25 mei 2017
woensdag 17 mei 2017
Moeder(s)dag
haar dagen
dwalen op het stille pad
geplaveid met zielloze woorden
in een landschap
gezien door de tijd
het leven sjokt voorbij
gedompeld in eenvoud
niet langer geraakt
door schaamte of gevoel
stilaan valt de avond
en wederom
lijkt vergankelijkheid zo dichtbij
en wederom
lijkt vergankelijkheid zo dichtbij
zekerheid, stoelt op los zand
twijfel regeert en zelfs de nacht
steelt vertrouwde gebaren
één voor één
uit jouw perkamenten hand
@ Coby 15 mei 2017
Als gezichten hun naam verliezen
vrijdag 12 mei 2017
zondag 7 mei 2017
"Reflectie'"
Tweeluik bij gedicht Reflectie
Acryl, vulmiddel, plastic en krijt
op canvas
@ Coby 2017
Tussen 't craquelé
de afstand tot vandaag groeit
terwijl het spoor van vroeger
vervaagt
gedachten
dansen met verstilde gebaren
in een jas van craquelé
op melodieën
kaal gesleten door de tijd
zachtjes wiegt ze mee
stevig omarmd
door de spijlen van haar stoel
grenzen worden verlegd
en liefde bouwt een brug
toch drijft zij
iedere dag en telkens weer
een stapje meer
terug
@ Coby 5 mei 2017
Als gezichten hun naam verliezen
vervaagt
gedachten
dansen met verstilde gebaren
in een jas van craquelé
op melodieën
kaal gesleten door de tijd
zachtjes wiegt ze mee
stevig omarmd
door de spijlen van haar stoel
grenzen worden verlegd
en liefde bouwt een brug
toch drijft zij
iedere dag en telkens weer
een stapje meer
terug
@ Coby 5 mei 2017
Als gezichten hun naam verliezen
maandag 1 mei 2017
Anno nu
grote verschillen
betwisten de macht
en de wereld broeit
onderhuids
borrelt verzet
niet gehinderd door loyaliteit
zelfs het witste wit
kan niet verhoeden
dat messen worden geslepen
en onbewust
houdt iedereen zijn adem in
nog nooit leek vrede zo ver
@ Coby april 2017
maandag 24 april 2017
Mozaïek
het hart brak
verging tot stof en waaide weg
over marmeren muren
de vensters gesloten
en blikken verschaald
voor eeuwig onzichtbaar
aanwezig in alle afwezigheid
raapte de nacht
in haar gedachten
de stukken bijeen ♡
over marmeren muren
de vensters gesloten
en blikken verschaald
voor eeuwig onzichtbaar
aanwezig in alle afwezigheid
raapte de nacht
in haar gedachten
de stukken bijeen ♡
@ Coby 24 april 2017
Als gezichten hun naam verliezen
zaterdag 8 april 2017
donderdag 6 april 2017
Reflectie
in jouw wereld
is de eigenheid vergaan
daar...
in de nadagen van het zijn
vervliegt de tijd
tussen flarden van toen
op zoek naar vandaag
in de nadagen van het zijn
vervliegt de tijd
tussen flarden van toen
op zoek naar vandaag
zaterdag 1 april 2017
Als de bomen blozen
met het blote oog
koesteren de takken hun prille loof
bij het ontluiken
van zoveel innerlijke kracht
danst herinnering op stille woorden
als in een levend schilderij
de zoete geur ademt hoop
en tussen 't verdorde hout
waar zelfs de bonkige knoesten
de dag begroeten met een warme blik
zingt een zachte stem
de cirkel rond
@ Coby 1 april 2017
woensdag 15 maart 2017
woensdag 8 maart 2017
Bewogen stilte
de regen valt gestaag
zo zonder haast
glijdt ze langs het raam
als de stille aanzet
voor mijn kostbaar requiem
slechts een ritmische tik
verbonden
door haar lieflijke cadans
wekt herinnering aan lange lome uren
in de veilige armen
van verleden tijd
de waarheid
verdwijnt voor even uit het zicht
maar zelfs de mooiste dromen
sterven
bij 't ontwaken van het allereerste licht
en wederom lijken de dagen
bezwangerd door gemis
zo zonder haast
glijdt ze langs het raam
als de stille aanzet
voor mijn kostbaar requiem
slechts een ritmische tik
verbonden
door haar lieflijke cadans
wekt herinnering aan lange lome uren
in de veilige armen
van verleden tijd
de waarheid
verdwijnt voor even uit het zicht
maar zelfs de mooiste dromen
sterven
bij 't ontwaken van het allereerste licht
en wederom lijken de dagen
bezwangerd door gemis
@ Coby 8 maart 2017
maandag 27 februari 2017
De tijd baart rozen
tegenwind, breken de diepste spinsels
een zilte vloed werpt ze op het strand
verwaterd tot woorden zonder ziel
cirkels van tijd
verbinden ver en dichtbij
in één tel
haast onzichtbaar
verliest de winter zijn kracht
donkere dagen lengen en tussen wilgenknot
en westerstorm
verschijnt opnieuw het eerste groen
@ Coby 26 februari 2017
een zilte vloed werpt ze op het strand
verwaterd tot woorden zonder ziel
cirkels van tijd
verbinden ver en dichtbij
in één tel
haast onzichtbaar
verliest de winter zijn kracht
donkere dagen lengen en tussen wilgenknot
en westerstorm
verschijnt opnieuw het eerste groen
@ Coby 26 februari 2017
zaterdag 18 februari 2017
Carpe diem
 |
Acryl en vulmiddel op canvas 50x50x3cm
samen leven
hier en nu
morgen
telt niet meer
en gister
allang vergeten
de tijd
staat even stil
als de laatste beelden
bevriezen
in schoonheid
*
samen leven
hier en nu
morgen
telt niet meer
en gister
allang vergeten
de tijd
staat even stil
als de laatste beelden
bevriezen
in schoonheid
*
woensdag 15 februari 2017
Stapvoets
in een waas van serene rust
trekt de winter zijn plan
tere vlokjes breien donzige dekens
en grijze wolken
bedekken jouw stille ster
't vertrouwde beeld verzwakt
tijd, polijst de rauwste randjes zacht
en jij......voor altijd
onbereikbaar ver
en jij......voor altijd
onbereikbaar ver
@ Coby 12 februari 2017
woensdag 8 februari 2017
zaterdag 4 februari 2017
Klatergoud
de dag vergrijst
en zacht licht vangt weemoed
als 't oude zeer herleeft
in haar verdwaalde geest
herinnering bottelt dromen
uit de resten
van een vervlogen zijn
vandaag
leunt op de klanken van toen
omringd door zoekende woorden
zet het klokje van verlangen
de tijd voor even stil
en verderop achter 't gebarsten glas
telt de toekomst onverstoorbaar door
@ Coby 4 februari 2017
Als gezichten hun naam verliezen
woensdag 11 januari 2017
Dagdieverij
het water
spiegelt roerloos
stilte overvleugelt ieder geluid
een slepend verlangen ontwaakt
en vroeger zweeft in dromen
zo dichtbij, haast tastbaar
tussen de gedwongen kaders
van vergeten tijd
in witte wolken
schrijven blauwe vogels jouw naam
zeepbellen dragen herinnering
en liefde strooit hartjes
langs het onverharde pad
toen alles nog simpel en zomers lang
maar plots betrekt de lucht
een stemmig grijs bedekt al 't bitterzoet
terwijl de eerste regen valt
@ Coby Kraaijeveld
Foto: Holly Henry
Abonneren op:
Posts (Atom)