herinnering
draagt mijn dromen
op haar porseleinen hand
verborgen
in een schakering van rood
bijten zinloze woorden het stof
van lang vergeten uren
onder de veilige klamboe
van een naderende nacht
waarin het buitenlicht slechts stoort
en de vage geur van samen
overheerst
@ Coby 24 augustus 2016
Breekbaar, de herinnering dichtbij.
BeantwoordenVerwijderenGevoelig en mooi geschreven Coby.
De jaren verzachten
BeantwoordenVerwijderenmaar gemis blijft....
Bedankt voor jouw mooie reactie Hilly
De jaren verzachten
BeantwoordenVerwijderenmaar gemis blijft....
Bedankt voor jouw mooie reactie Hilly