op de rand van 't ontwaken
waar wensen en weten versmelten
legt de schemer
zijn zwarte mantel af
regen, tikt een liedje op het kleine raam
wind, blaast in zacht refrein en ik?
ik keer de nacht
dood de uren met een handvol lege woorden
en wacht....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten