Kerkstraat

jij, mijn oude boom
levenslang
aan de rand van het water
leunend in de schaduw
van een eenzame kerk

immer trots, draag jij
jouw half vergane kroon

knispergoud en de geur

van onafwendbaar verval

herinnering spreekt

verborgen tussen de ringen

daar.... in de stilte

waar littekens blijven trekken

kronkelt het verleden

schokschouderend

onder de huid van vandaag

-

-

@ Coby 16 oktober 2016