verlaten paviljoens
liggen er troostloos bij
met op de vloer, restanten
van een lange dag
uitpuilende vuilnisbakken
komen me stinkend tegemoet
maar het nog altijd
warme zand
kriebelt zo lekker
tussen m,n blote tenen
want als liefde
twee harten samensmelt
verandert
alles in een sprookje
en dat allemaal
onder ’t zilver licht
van die mooie, volle maan
De kleine dingen die het leven mooi maken, als we maar de tijd nemen om er bij stil te staan.
BeantwoordenVerwijderenIk kan wel aan het zeggen blijven MOOI!;)