verblijf in instellingen verbroedert
maar laat veiligheid smelten
als sneeuw voor de zon
achter de zorgvuldig gesloten deur
verlicht zijn dolfijnenlampje, de
grimmige schaduw van de nacht
brieven met kinderverdriet, vullen
lege colablikjes
- en verborgen tranen
huilen een moedergezicht
dat langzaam vervaagt -
* Geschreven naar aanleiding van het boek
Niemandsland van Guurtje Leguijt
15-5-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten