vrijdag 25 december 2015

Gepolijst

achter zwarte wolken
grijnst de dag
zijn scherpe tanden bloot

herinnering plakt stilte op de muur
gekreukte lakens verkleumen
in de schaduw van 't schrale licht
en lege woorden
verzanden in zinnen zonder hart

kerst spreidt zijn zijden hemd
barmhartig over  't gemis
met in de verte beierende klokken, zo zacht
en langzaam nadert het moment
dat oude dromen vervagen tot beelden
gekoesterd door de warmte
van een eeuwige nacht



 @ Coby 25 december 2015

maandag 14 december 2015

Afscheid

de avond nadert
en tussen 't kreupelhout
vervalt de dag tot kleine streepjes licht

met winter voor de deur
speelt de herfst een afscheidslied
onder droeve klanken
laat een oude eik zijn laatste kleur

de wissel der seizoenen
ademt magisch cirkelrond
jaar in jaar uit
maar het eens zo trotse blad
gevallen en verworden tot zwart
vormt immer het vruchtbare hart
van een nieuw begin



@ Coby 13 december 2015

zondag 29 november 2015

Onzichtbaar dicht


muziek....
een kleine symfonie
van dierbare klanken
toon na toon
gelouterd door de tijd

haar melodie
verbrokkelt hoge muren
in een zucht

als een warme omhelzing
door het noodlot getart
verbannen vergulde tranen
de striemende stilte 
uit de kamers van ons hart

want in de verte
voor eeuwig geborgen
onder de golfslag van de dag
klinkt nog immer
de nagalm van jouw lach




@ Coby 29 november 2015

Neil Diamond - Beautiful Noise


maandag 16 november 2015

"Breathe"




@ Coby -  Acryl op canvas
 november 2015


Novemberwind






















de wind, verspreidt
haar onuitgesproken woorden
in de lucht

breekbaar als het fijnste porselein
raken letters de koude grond
verpulverd
door genadeloze klauwen 
van verleden tijd

dag na dag 
telt de som van jaren meer
gedachten neuriën in 't zelfde refrein
en herhaling vult de raadsels
voor de tiende keer

in het hoofd
blijven nieuwe verten onbereikt
maar in ogen
zoekend naar het licht
nadert vroeger. . . .
zo dicht
-
-

* Beeld: 
Schommelen III
van Frans van Straaten




@ Coby 15  november 2015

Als gezichten hun naam verliezen

donderdag 29 oktober 2015

Schemer



buiten, achter het donkere raam
verdampt de dag zijn mooiste uur
tussen de sterren van het hemels gewelf

ik heb de lamp niet aangedaan
maar wacht, tot de laatste kleur verandert
in grijs
de schermen uit en ‘t flikkerlicht gedimd
het enige geluid, een spinnend hoopje wit
op de zwarte bank

herinnering
stroomt naast wegen geplaveid door verdriet
maar de zwaarste storm lijkt geluwd
en langzaam vind ik rust
rust....in de stilte van mezelf



Foto: Mereltje Fotografie


@ Coby oktober 2015

donderdag 22 oktober 2015

Breekbaar begin

onder zijn gouden kroon
verstopt tussen  't gevallen blad
breit vadertje tijd de cirkel rond

herfst
verandert de grootste reuzen
in een zwart skelet
zijn kwetsbare kant opent poorten van verlangen
voor even gedompeld in een regen van pastel

vergeelde beelden
zoeken schoorvoetend hun weg naar het hart
raken de juiste snaar en leggen de kiem
voor een nieuw begin

want zonder licht
sterft zelfs de kleinste bloem






@ Coby 2015

Rob de Nijs - Zo zal het zijn.

maandag 12 oktober 2015

Hanna


haar naam
zingt een welkom
op het ritme van de wind
een meisje geboren, teer
maar krachtig tegelijk

in het wiegje
rust haar broze gezichtje
behoedzaam gekust
door de warmte van de zon

lange dagen, korte nachten
gevuld
met pruttelend geluk
gekoesterd in veilige armen
geliefd door groot en klein

langzaam
vervliegt de tijd
tussen zoekende handjes
trappelende voetjes
en de zoete geur
van dankbaarheid




@ Coby 12 oktober 2015


dinsdag 6 oktober 2015

Betovering

grijze sluiers
schenken de ochtend een feeërieke start
gevoel lijkt te zweven, monden
zwijgen in ontzag

verval
tovert rulle aarde in kleurig pad
en tussen de bomen 
leunend op het vochtig mos, zo zacht
vlecht de stilte een laagje
rond de hardheid van de dag

oktober krent haar laatste druiven
in vlammend rood
en tussen gekreukeld blad
sterft de gulle zomer
een wisse dood





@ Coby 6 oktober 2014

zaterdag 19 september 2015

Als los zand






















tijd, duurt langer
dan het laatste uur

tussen waken en slapen
gluurt herinnering
door het open raam

deinend, op de klanken
van weleer
droom ik jouw droom
en zolang mijn adem
het vensterglas beslaat
fluister ik je naam

maar de afstand groeit
met elke nieuwe stap




@ Coby 19 september 2015

vrijdag 11 september 2015

9/11


toen
hield de wereld zijn adem in
voor even gevangen in het moment
veiligheid verdween
voorgoed ontworteld
door een bolwerk van haat

vandaag
tussen sirene en stof
prevelen de vogels een gebed
de kraaien vooraan



@ Coby 11 september 2015


maandag 7 september 2015

Sprokkels














ik draag mijn zinnen
langs ravijnen
bedans de hoogste toppen
ploeg letters
door het diepste zwart

schrijven
geeft ruimte en licht
regel na regel
wikken, wegen, schrappen
onderweg 
naar 't ultieme gedicht

ben nu wat ouder
maar sprokkel
nog immer mijn lied
en nooit...
had ik de woorden zo lief






@ Coby 7 september 2015

zondag 6 september 2015

Met zachte hand















geraakt
door een gouden penseel
glinstert verval tussen 't volle groen

ochtenddauw
strooit haar parels
als diamanten over lijzig web
de bodem, gehuld in drassig mos
draagt nieuwe sporen
zelfs het zachtste gras
toont eerbied voor stervend blad

en in de lucht, zo tintel
hangt een vleugje onbestemd






@ Coby 6 september 2015

woensdag 2 september 2015

Oerkracht





















dit lichaam 
omarmt het leven
met ongekende kracht

onder haar hart 
in de veilige warmte
van een gezwollen lijf
wiegen de eerste stenen
van ons zijn

innig verbonden
huid tegen huid
begroet een moeder haar kind
en de cirkel sluit





*Geschreven bij het beeld  '' Zwangere vrouw ''

Uit de serie ''Witte vrouwen''
van Kees de Man



@ Coby 1 september 2015

zondag 23 augustus 2015

Schaduwspel























de tuin verdwijnt
in een zee van verwelkte pracht
slechts onkruid wint terrein
kruipend
langs slingerpaadjes van verleden
waar zorgvuldig opgebouwde beelden
verfletsen in het kille licht

vroeger
nog altijd overwoekerd
door een innerlijke kou
zelfs de helende warmte van de zon
kan niet verhoeden 
dat vertrouwde gezichten
lijken te zijn verworden tot schimmen
uit een onvoltooide tijd



Foto: Alexey Menschikov


@ Coby 22 augustus 2015


zaterdag 8 augustus 2015

Berusting

als het klankbord verdwijnt
verzandt de leegte in eigen wetten
blijven gedachten 
angstvallig hangen in toen
en raken de dagen verstrikt 
in een tijd
van snel snel, steeds meer

pas wanneer voor en na
versmelten tot nu
verdwijnt de ballast en
vinden gebalde vuisten rust
in 't ruisen van de wind
dan legt het hart
zijn laatste wapens neer






@ Coby 8 augustus 2015

vrijdag 24 juli 2015

Tussen vroeger en nu


op oude gezichten
hebben de jaren hun sporen gekrast
tussen twijfel en herhaling
voert het hoofd een eenzame strijd

grenzen vervagen
en tere stemmen vinden rust
in liedjes van toen

vroeger
komt dichter
wanneer de vaste routine
stilletjes verdwijnt

langzaam verdwalen gedachten
in dagen zonder tijd



@ Coby 25 juli 2015

Als gezichten hun naam verliezen

zaterdag 18 juli 2015

Gesponnen glas





















het laatste zilver
verdampt, bij de aanblik
van deze nieuwe dag
een verdwaalde libel
roerloos aan een tak
ragfijne vleugels
weerkaatsen de zon

tussen tere draden
rust noeste arbeid
na een lange nacht
zelfs de kleinste trilling
ademt schoonheid
zo dichtbij
onverwacht...



Gedicht en foto
@ Coby 19 juli 2015

maandag 8 juni 2015

Juni


wederom

draagt  het oude groen

het mooie weer
doet lege armen missen
en de zon streelt mijn dagen
met zachte glans

een  tweede zomer
zonder jou
en wanneer de stilte
bezit neemt van de nacht
vraag ik me af 
zou jij me nog herkennen
als je mij zou zien
nog weten wie ik ben, was
en misschien ooit weer zal zijn?






Coby 8 juni 2015

dinsdag 5 mei 2015

5 mei






















in gedachten
versmelten de tranen
tot één grenzeloos gemis

hoge luchten
verwoorden het gevoel
onrust
verwaait de bloesems
waar bevend hout licht
onder hemels geflits

ijzersterk
toont zijn buigzaamheid
de rek van ons bestaan




@ Coby 5 mei 2015

maandag 13 april 2015

Lentegroei















kwistig
strooit de lente zijn kleur
langzaam verdwijnt de afstand
en even ben jij...
zo dichtbij
dat ik je hartslag voelen kan

de tijd verstilt
en we dansen de allermooiste droom

als een warme gloed
omhult verbondenheid de kou
want immer
kleurt een bodemloos verlangen
mijn dagen zonder jou




@ Coby 13 april 2015



dinsdag 17 maart 2015

Vier seizoenen later



de wijzers tikken voort
maar jouw tijd staat stil

mijn hart
zoekt je tussen de sterren
hoort een fluister
in de kielzog van de wind

opnieuw
opent de lente in teer pastel
zijn groene waas
spant sluiers over de rauwste pijn

troostend... als de zachtste hand
een kwetsbaar gebaar
gedragen door het zijn



14-3-2014   *   14-3-2015






@ Coby 2015


maandag 2 maart 2015

Tijdspanne

haast ongemerkt
vloeien de uren aaneen
de diepste glans
lijkt voorgoed verloren
en lege dagen
dragen het gevoel
dat de zon nooit meer schijnt

maar kwetsbare woorden
omarmen
als een tere streling
spint de tijd
zijn onzichtbare cocon
rond mijn gemis



@ Coby 2 maart 2015

zondag 18 januari 2015

Versteende tijd

de winter houdt zich schuil
tussen druipende takken, verlangend
naar een vleugje wit
om de hardheid te verzachten
gebeiteld in een oud gezicht

een zeurderig gemis
plakt stilte aan de muur, buiten
tikt het water een liedje op het raam
waar ’t ochtendlicht nog immer worstelt
met de nieuwe dag

geluid van klokken
verzandt in haar eigen refrein
morgen komt stapvoets dichter
en regen werpt zijn kringen
één voor één








@ Coby 18 januari 2015

zondag 11 januari 2015

Ver van mij


oneindig
op de grens van ons besef
voorbij de sterren
waar het hemelwater stroomt
fluisteren de wolken een groet

nederig buigt de wind
in zijn adem
dwarrelt het laatste stof

mijn hart omarmt het licht
en zwijgt





@ Coby 11 januari 2015

woensdag 7 januari 2015

Januari

op een bedje van tranen
bijt het zout een gat in de dag
mijn handen, vandaag zo leeg
verbrokkelen de uren tot één enkel moment

januari in maagdelijk wit
doet woorden roesten
in de kamers van mijn hoofd
en zelfs de mooiste zinnen verdwalen
in jouw ongesnoeide tuin
tussen de bomen van toen



@ Coby 7 januari 2015

zaterdag 3 januari 2015

Avondgloed

onder een hemel van schurend paars
koestert de dag zijn stilste uur

drijvend
op wolken van glas
ankert kwetsbaarheid in een open hand
emotie
draait cirkels in de nakende nacht

de laatste sneeuw
spreidt schaduw over ’t  brakke land
de voren diep geslagen op de bodem van de tijd
en het uitgeleefde hout
wacht



@ Coby 2 januari 2015