Cirkels

jouw eenzaamheid
trekt door merg en been
staat geschreven op je gezicht
verlaten, door iedereen

kil verdriet in al z,n facetten
niet langer te verbergen
toont zich, genadeloos
in het felle ochtendlicht

lange dagen, zonder klank of kleur
verliezen hun waarde
drankmisbruik…
jouw hel op aarde

elke morgen weer op pad
bier of wijn
alles voor een korte roes
van even ergens anders zijn

in een wereld vol schijngeluk
geplaagd
door schimmen uit je verleden
laat alcohol warmte stromen
over jouw hartenpijn
helaas duurt dit maar even

de echte wereld
zal nooit meer de jouwe zijn