in fluisterzachte winterglans
tikken de uren voorbij, twee harten
delen het ritme
van een lang vergeten liefdesdans
tederheid, gevoed door verlangen
laat de donkere ramen beslaan
onder het altijd toeziend oog
van een glimlachende maan
momenten van verstilling
doen woorden verdampen, in de adem
van twee samengesmolten zielen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten