Troostletters

al m,n schrijfseltjes
gedichtjes en hersenspinsels
waren de afgelopen tijd
een geduldige uitlaatklep
op dagen dat alles donker,
koud en eenzaam was... bedekt
met een dikke laag verdriet

een steuntje in m,n rug
als ik bijna viel
troostend, als tranen
zich niet meer lieten bedwingen

vaak net voldoende
om de moed erin te houden
niet op te geven
maar door te gaan

na lange maanden
eindelijk de angst voorbij
voorzichtig weer geloven in het leven
samen in dankbaarheid genieten
van elke nieuwe dag