zondag 31 juli 2011

Verspilde tijd












liefde
schrijft haar boodschap
op een leeg vel maar jij
schuilt in je cocon tussen
onuitgesproken woorden

grauwe gordijnen sluiten
de wereld buiten en
achter elke teleurstelling
ligt een nieuwe

zelfs de laatste nachtegaal
zingt in de kale bomen
om nimmer terug te keren
uit de anonimiteit

verloren liefde likt haar wonden
maar die van jouw, schrijnen
voor altijd


Sirjansland  31-7-2011


zaterdag 30 juli 2011

Golfzang



door wind gedragen
strelen zoete klanken
mijn gehoor

haar ruisend lied
brengt verstopte emotie
tot leven

laat tranen stromen
en oud verdriet
genezen

ook mijn hart
zingt stilletjes mee
met de golven van de zee


Vlissingen  30-7-2011


Verstild...















in de verte, verstopt
achter hoge duinen, pieken
de bomen donkergrijs
af en toe afgewisseld, door
een streepje licht

de branding slaat golfjes
op het verlaten strand, en
een frisse wind, geeft
rillingen op je natte huid
terwijl het zand schuurt

maar aan de einder
koestert de zon haar warmte
in felle avondgloed

op dit verstild moment
tussen eb en vloed


Sirjansland 29-7-2011

woensdag 27 juli 2011

Als riet
















liefde is als riet
in tijden van verdriet
buigen we mee, maar 
breken we niet

komt er eindelijk
geluk, dan richten
onze stengels
zich hoopvol weer

tijdens storm of
kalme bries

deinen we mee, op
de golven van de zee
als riet….

Sirjansland 27-7-2011

vrijdag 22 juli 2011

Twijfels



het leven
geeft zijn wijsheid
niet cadeau

de uitwerking
van sommige dingen
blijft moeilijk in te schatten

- zelfs kleine steentjes
maken grote kringen -

woensdag 20 juli 2011

Gesluierd parelmoer


als een kostbare schelp
aangespoeld, na een lange reis
blijf jij altijd een beetje ontheemd

vrienden genoeg...
van school, sport, en
soms gewoon uit de kroeg

maar diep van binnen
leeft het verschil, subtiel verstopt
in de kleinste dingen

jouw trotse cultuur, laat
zich immers nooit bedwingen 

dinsdag 19 juli 2011

Weerschijn


na de laatste wolkbreuk
is alles doordrongen met
de geur van rottend hout

diepe plassen
modderen

maar in  ’t sprookjeslicht
van duizend sterren
schittert water
als vloeibaar goud


Vandaag.....



vandaag, heb ik mezelf beloofd, geen
heimwee naar toen je nog  klein was gedicht
te schrijven

of lang bij het feit stil te staan, dat jij nu
bijna twintig bent, en dat al die mooie jaren
voorbij zijn gevlogen, als een zuchtje wind
op een mooie zomerdag

en ook wil ik voor het gemak maar even vergeten
hoe trots we zijn, dat je het toch maar mooi
in je eentje red, met je studie en je werk

vandaag…. wil ik alleen maar even zeggen
hoeveel ik van je hou



Onweerstaanbaar

diepe onrust, omarmt
lege ogen
met in gedachten
de eeuwige lok, van
de volle maan

eenzaamheid, ligt
diep begraven, tussen
berm en baan

maar treinen rijden
hun route
zonder weg terug

vrijdag 15 juli 2011

Mona Lisa















oude ogen spreken tranen, met
over de leuning, nog steeds
haar vest

na elke reis
een veilige basis, zij
kende hem het allerbest

het water
lokte donkere dagen
maar de liefde, die stond vast

haar glimlach blijft hem troosten
voor eeuwig, verborgen
achter glas

donderdag 14 juli 2011

Met onzichtbare hand


onstuimig
breek jij takken
van de allerdikste boom
met onzichtbare hand
laat je golven rollen

veel te vaak
blaast jouw waarheid
van de hoogste toren
om daarna te luwen
tot een zachte bries

ver boven de wolken
ruist nog altijd
jouw lied


 

woensdag 13 juli 2011

Vleugels



in dromen
zweef jij
op wolken van wind

drijf je verder
zonder beperking
naar de witte branding
waar kleine dolfijnen
hun kunstjes vertonen
vandaag alleen
tussen twaalf en twee

zou ik je één ding willen vragen
waarom… nam je mij
niet met je mee


Maanzacht



de donkere
nacht

streelt haar
helende uren

en tussen
gesloten ogen

rust vergeving
zacht


dinsdag 12 juli 2011

Smetteloos wit



het regende
onafgebroken
maar hij schudde zich uit
zocht een leeg bankje
en at z,n soep
 
natte kou
trok kippenvel, zo
zonder jas, op blote voeten
leek de weg terug
oneindig

met achter elke boom
nog steeds die kleine jongen
in zijn matrozenpakje


blauw
met smetteloos wit

maandag 11 juli 2011

Contrast





de tijd herleeft
in gezichten van toen
en herhaling, woont
in oude verhalen

waar trieste ogen
zoeken, naar antwoord
op die ene vraag 

strooit vergetelheid
over donkere wolken
een randje goud

zo ver weg
maar zo vertrouwd
brengt eindeloos graven
je steeds weer bij vandaag


@ Coby

Als gezichten hun naam verliezen


zondag 10 juli 2011

Uitzicht

 
’s morgens vroeg
breekt het zonlicht
demonen
in duizend stukjes

angst
laat lange nachten waken
waar tussen blozende woorden
schaamte proeft

jouw liefde koestert mijn dag
en tussen brokstukken
laat nieuwe hoop
diepe wonden sluiten

maar de echo blijft

In nieuwe kleuren


achter vergeten boeken
stond jouw naam
geschreven in ’t stof

een diepe stilte
liet ogen tranen, en 
zachte regen spoelde

tijd nam alle bakens
winters, bevroren
wat eens liefde was

maar nieuwe dagen
brachten kleur
zacht, en onverwacht

vrijdag 8 juli 2011

Droog




lange rijen
zonder naam en gezicht
verliezen al het zachte wit

in kamers met gesloten deuren
schenken ronde hoeken
blinde veiligheid

stilte
stapelt er lege stoelen, maar
het licht blijft altijd aan

eindeloze dorst
brak jouw bestaan

donderdag 7 juli 2011

Diep


het zachte zonlicht verwarmt
tot op het bot, maar
gesloten harten geven niet mee

eenzaamheid plaveit de weg
waar tranen
stille stenen doen zwijgen

liefde,
gaat verder dan de dood

Toetoet...




het huis een chaos
de moeder over de rooie
vier kinderen achter het behang
één hond in de stress
en twee diva’s
onder het bed

kortom…

de hele boel op stelten
voor één week
zalige vakantiepret

dinsdag 5 juli 2011

Vreemde eend


onbegrip slingert langs hoge bomen
waar gekraste handen
zich vastgrijpen aan de laatste tak

haar donkere nachten, tellen langzame uren
en omkijkend in wrok
welt een traan 

het hemd, blijft altijd nader
dan de rok

maandag 4 juli 2011

Land, wind en water






in statige monumenten
hout, steen en riet

leven oude verhalen
door in ’t verschiet

de molenaars
trots als een pauw

blijven hun posten
jarenlang trouw

met eeltige handen
gezichten verweerd

zijn ze het malen
nog steeds niet verleerd
  

- op de werelderfgoedlijst
komen ze prima tot hun recht,
hun strijd tegen het water
blijft immer onbeslecht -


Maandag


buiten wiegen de takken
voor het open raam
hun schaduw
speelt tikkertje op de muur
terwijl een brutale zonnestraal
zich neervlijt op m,n kussen
doezel ik weer langzaam in

maandag
de eerste dag
van alweer een nieuwe week
tijd verstopte zich
toen ik eventjes niet keek


zaterdag 2 juli 2011

Nadagen


langzaam
schuift ’t verleden voor het heden
dagelijkse dingen nemen meer tijd

gedachten
springen van de hak op de tak
en kledingstukken
verdwalen op een onwillig lijf

tijd trekt zich bescheiden terug
maar de glans van herkenning blijft
en tovert een glimlach
op jouw gezicht

schaduw
bestaat alleen bij gratie van het licht



@ Coby

Als gezichten hun naam verliezen

vrijdag 1 juli 2011

Ezeltje prik


na verlies, of verdriet
krijgt niet iedereen
een nieuwe start

ben je volwassen
of nog maar een kind

leven is hard
en deelt haar klappen
blind


Windekind






een sprookjesachtig
verlangen

door de ogen
van een kind

laat bomen
zingen

vogelgeluiden

gedragen
op de wind

*