zondag 30 oktober 2011

Ongewenst












waar kille redenatie koning kraait
sterven woorden op nutteloos papier
smelten verzachtende omstandigheden
in kelen van vuur

diepe moedeloosheid
straalt van gebogen ruggen
gekleed in dikke truien
om de naderende kou voor te zijn

ze blijven vergaderen tot ver in de nacht
maar toch is er niemand
die de stinkende adem
van ongewenst zijn verzacht

Vleugellam












zolang bonte vlinders
ons hart beroeren
weerspiegelen ogen
waar de mond over zwijgt

gevoelens balanceren
op een dunne lijn
als kwetsbaarheid
verandert in pijn




zaterdag 29 oktober 2011

Verloren in tijd











jouw stapjes steeds kleiner
soms struikel je waarna
je toch dapper doorloopt
op nieuwe schoenen
met steunzolen

sinds kort

veerkracht lijkt verdwenen
als rek uit elastiek
en jaren gaan tellen
met herinnering
als wilgen geknot


gerimpelde handen
verraden de tijd


maar gekoesterd
door zacht avondlicht
lijk jij weer eventjes
een jonge meid







@ Coby 

Als gezichten hun naam verliezen

donderdag 27 oktober 2011

Spinseltje



zachte glans
boetseert mijn dagen goud
en schemer
verslaapt de stille uren

sluierend wit
beroert de grond
waar herinnering leeft
verweven
tussen ragfijn web




26-10-2011

zondag 23 oktober 2011

Iris





samen genieten
van strand, zee
en hondenhaar
 

ik pak jouw riem
jij staat al klaar

picknickmand
en vliegertouw

zoek de bal
want voor je ’t weet
verdwijnt de zon
in kabbelblauw




23-10-2011

zaterdag 22 oktober 2011

In beweging













zware luchten trekken langzaam
en teder oranje
bloost over drassig pad


het laatste blad sterft geelbrekend
als verloren liefde kringen werpt
op het vergulde meer


verbannen licht
neuriet een afscheidsgroet
onderbroken door gestolen tijd


gevangen tussen kale takken
draagt haar belofte
de zoete klanken van een nieuw begin






( Geschreven bij een schilderij van William Turner
Zonsondergang boven een meer )

22-10-2011

maandag 17 oktober 2011

Diep...











de avond eist zijn tol
zelfs de klok
slaat het ritme van vergeten uren


fluisterstemmen
dringen langzaam door
en zelfvertrouwen verdwijnt
bij het omslaan van het laatste blad


een vage angst
omsluit gesloten handen
in kwetsbaar naakt


stilaan verdrinkt alle kleur
in donkerzwart
al lijkt het tij niet meer te keren
toch blijft hij altijd klinken


de zachte roep
van een gebroken hart

zondag 16 oktober 2011

Verloren...












de maan
streelt haar zachte schijn
over kalende takken

verval kleurt de paden
en op het versleten bankje
verbleken vriendschappen
door de straffe adem
van de tijd

oude herinnering
draagt een zijden mantel
maar de warmte zijn we kwijt

zaterdag 15 oktober 2011

De paden op...














in haar ogen
schijnt altijd de zon
en iedere dag
beleeft een sprookje


diep gebogen
speurend naar eikels
raken je voetjes
knispertapijt


met vuurrode wangen
gekust door de wind
mijn allerliefste
windekind

zondag 9 oktober 2011

Kussengevecht












slapeloosheid
laat eindeloze uren
ontwaken in korte nachten, waar
jouw hoofd vol muizenissen
een koel plekje zoekt


links, rechts, links, rechts

op het fel verlichte schermpje
tikken de uren traag voorbij en
op de spoorbrug
bonkt alweer de eerste trein
maar de slaap
lijkt nog zo ver

Onstuimig












windstoten
beuken takken
winters kaal
rammelen aan deuren
loeien eigen taal


late zomer
verdwijnt
in stille rituelen
kunstig geweven
uit vloeibaar glas

Zomaar geluk








buiten
speelt de dageraad
haar gesluierd spel
terwijl zacht ochtendlicht
figuurtjes tekent
op het warme bed

haar roze slaapwangen
verbergen
een tedere gloed
en boven verkreukte gezichten
strijken lieve handen
verwarde haren glad

de blokken in de haard
kleuren langzaam
rood
zijn pyjamabenen
krullen in de stoel, waar
iedere krant wordt gespeld

deze zondag
geniet
haar kostbare uren
tussen koffie en geroosterd brood




9-10-2011

dinsdag 4 oktober 2011

Broos












onzichtbaar
veilig ingebed
in haar warme schoot

onwetend en puur
een tedere madelief
tussen het frisse gras

diep gewenst
zo geliefd
kwetsbaar als glas




4-10-2011

zondag 2 oktober 2011

Vergankelijk
















uiterlijke schoonheid
vlijt zich ongenadig
in de draaikolk van het leven


langs stromende rivieren
terug naar de zee
waar eeuwige jeugd
zich dorstig laaft


dunne lijntjes trekken sporen
waar verdriet
herinnering kerft


de eerste grijze haren
grijnzen ons toe
en de mooie buitenkant
brokkelt langzaam af


maar innerlijke schoonheid
in barmhartigheid gevat
siert voor altijd
onzichtbaar ons hart