donderdag 29 december 2011

IJsbloemen












de toekomst toont kwetsbaar
en met elke nieuwe dag
verliezen jouw ogen meer licht

contouren vervagen 
terwijl de verte haar deuren sluit
naar de realiteit

vergeten emoties
penselen doeken vol herinnering

maar zelfs de kleur
van jouw geliefde bloemen
verdwijnt stilletjes
in ’t grijs



@  Coby 29-12-2011

Als gezichten hun naam verliezen

zondag 18 december 2011

Stuivertje wisselen















emoties slepen zich voort en
blijdschap vindt haar plek
naast de stoel van verdriet

wanneer onzekere stappen
de uitgesleten treden volgen
behoudt onze nabije toekomst
haar geheim

maar onderweg tranen de sterren
waar leven
voor eeuwig licht liet

soms volgt herkenning
meestal niet




@ Coby  2011

Als gezichten hun naam verliezen

Klatergoud



roerloos
staan zwartgekleurde bomen
langs de waterkant
en koude regen, valt
onafgebroken
uit de grijze lucht

maar aan de overkant
in de oude kerk
verspreiden adventskaarsen
hun licht
en klinkt het ere zij god
door de dikke muur

de warmte van binnen
beroert behoedzaam
het hart van een voorbijganger
diep in zijn jas
op weg naar nergens

alweer bijna kerst
nooit is het verschil zo duidelijk
als in deze tijd
wanneer eenzaamheid en pijn
verdrinken
in opgelegde vrolijkheid


@ Coby  2011

vrijdag 16 december 2011

Bagatel...













wanneer verleden
ontwaakt
wekken nachtmerries
slapende jongensdromen
en preken zwarte raven
over een onschuldige
kinderrug

jarenlang
worden de gruwelijke feiten
zorgvuldig
gebagatelliseerd

na totale ontluistering
giert woede
door getergde kelen en
liggen de schuldigen
onder vuur

maar de echte waarheid
houdt zich verborgen
veilig
achter een dikke muur


@ Coby  2011

woensdag 14 december 2011

Geraakt














een verstilde echo galmt
en langs muren van verlies
schuilen bleke gezichten
als sprekende poppen
met lege batterij


in volle bloei
hun stengels geknakt
kwam abrupt een eind
aan alle dagdromerij


Luik huilt
terwijl de rode rozen
bloeien
op de Place Saint-Lambert



@  Coby 2011

Broodnodig



tussen
kale takken
schijnt meedogenloos
de altijd brandende zon

een felle hitte
smeedt rimpels
op hun tanig gezicht

maar tengere halzen
dragen trots


@ Coby  14-12-2011

maandag 12 december 2011

Ben ik...














ben ik nog wie ik was
vroeger
toen de dagen oneindig
en de nachten zo zacht


ben ik nog dezelfde
als toen het licht
de morgen wekte
met een gulle kinderlach


of ben ik mezelf
kwijtgeraakt, onderweg
wanneer verdriet en stilte

postten op mijn pad



@  Coby  12-12-2011

Dicht














jeugdherinneringen
schitteren door afwezigheid
en gevoelens verbergen zich
achter een hoge muur

zoektochten lopen vast
en afkomst blijft verborgen
tussen de fijne mazen van de wet
waar getemperd optimisme
verdwijnt
na het allerlaatste uur

de deur naar de waarheid
blijft voorgoed gesloten
en leven blijft leven
in onvoltooid verleden tijd


@  Coby 2011

zaterdag 10 december 2011

Laatste dans...














tengere voeten
bedansen
het glimmend parket
de smalle schouders
dragen diep

dan zwelt de muziek en
zweeft ze over ’t toneel
in een wolk van tule
op weg
naar haar waarheid

bevrijd van de plek
waar illusie
wordt gevoed
door hongerende spiegels
en het eeuwig teveel

@  Coby 2011

woensdag 7 december 2011

Decemberwarm











lange rijen
trotseren de ijzige wind
lichtjes weerkaatsen
de ogen van een kind

tussen
versierde bomen
als glanzende parels
bevroren in dauw

en de adem
zo koud
dat hij breekt op je tong
zijn de straten
doordrenkt
met de geur van cacao


@  Coby  7-12-2011

maandag 5 december 2011

Wisseling van de wacht




na vijf december                   
weer ruim baan voor Santa Claus                    
mijter wordt kerstmuts                  

baard blijft                 




@  Coby  6-12-2011              

zondag 4 december 2011

Struisvogelpolitiek











donkere wolken schuiven voor de zon
wanneer trillende handen
blinde ogen bedekken
en de waarheid
zich niet langer laat verstoppen
achter een lach

missende bladzijden staren in zwart
waar alle zachtheid lijkt verdwenen
in de adem van de laatste stoot

harde woorden dolken diep
de clown is dood

zaterdag 3 december 2011

Schijnveilig















de hoge luchten kleuren zwart
en woeste wolken
bejagen als wilde dieren
het laatste spoortje licht


een lange avond zoekt vergetelheid
achter de dikke weekendkrant
maar buiten op de gesloten luiken
krassen de kraaien nog altijd hun naam





@  Coby  3-12-2011

woensdag 30 november 2011

Rommel de bommel



een gure wind giert om het huis
en oude kranten
spelen tikkertje op de stoep


gedichten
gaan van hand tot hand
hij, is immers weer in ’t land


kinderspanning stijgt ten top
wat zou het zijn
een knuffel
of toch die pop

december plakt een lach
om elke kindermond

en tussen al ‘t gevallen snoep

eet de hond
haar buikje rond



@  Coby  30-11-2011

dinsdag 29 november 2011

Ver












zacht licht
schijnt door de ramen
en heimwee tekent schaduw
als stille handen rusten

een vleugje herkenning
overbloost
haar gezicht

vroeger komt dichter
wanneer
verbondenheid verdwijnt
en het laatste blad
de grond raakt


@  Coby  29-11-2011

Als gezichten hun naam verliezen

maandag 28 november 2011

Late schemer









de zee
kust haar golven
in ’t roze avondlicht
terwijl een tere streling
schaduw dooft

een zachte rilling
rimpelt
stormen gaan liggen
en de eerste sterren
ontwaken in alle pracht

deze avond ademt stilte
en de nacht wacht



@  Coby  28-11-2011

zaterdag 26 november 2011

De tranen voorbij












verweerde tinten dompelen de lucht in grijs
vochtige warmte
verdampt tussen de hoge bomen

kleur verliest kleur
en de laatste zwammen klimmen moeiteloos
tegen de stam van een oude eik

achter het hek begroeid met wingerd
buigen de treurige takken
gespiegeld in water tussen marmer en steen

geknield op de graven, geknakt
en de tranen voorbij
bladerloos wachtend op een teken van zijn






@ Coby  26-11-2011

maandag 21 november 2011

Arabische Lente











de handen geketend
met onzichtbare boeien
gesluierd
door oude rituelen
verlangen naar een plek
waar vrijheid heerst

onderdrukking
gooit haar zwarte mantel af
en een heldere stem
echoot naar de overkant

waar de wereld luistert
naar hun radeloos verzet








@  Coby  21-11-2011

zondag 20 november 2011

Rolletje King




zacht gekleurd licht
filtert oude ramen
en gebrandschilderd glas
weerkaatst
de dikke muur

langs uitgesleten paden
begroeten we de stilte
onderbroken
door het grote orgel
haar pijpen fier omhoog

plots
komt alles terug
dat meisje van toen
in haar zondagse jurkje
van bloemetjeskatoen

urenlang zitten
luisteren naar de preek
klieren met haar broertje
stiekem
als haar vader niet keek

tussen
't  knisperpapier
en de geur van pepermunt







@  Coby  20-11-2011

vrijdag 18 november 2011

Kleurloos












kale akkers ademen winter
en een frisse wind
strijkt alle groeven glad

terwijl de vogels aarzelen voor vertrek
gonst boven de vlakte
een liedje van verlangen

naar de tijd dat de zon de aarde liet gloeien
het grasland begraasd door tientallen koeien
de velden gekleurd
en niet
alles zwart




@ Coby 18-11-2011

donderdag 17 november 2011

Gebroken lijnen















wanneer
herinnering vervaagt
sluipt gemis in lege armen


jaren zonder
groeien sneller
dan besef

ooit kan verdragen










@ Coby 17-11-2011

woensdag 16 november 2011

Loverboys














zachte glans
wappert in maagdelijk wit
maar vleierij zoekt de weg omhoog
en spettert met een grote boog
op haar onbeschreven blad

vensters sluiten hun ogen
en de avond bedekt

waarna de naakte waarheid wordt vermoord
en de brokstukken voor altijd verdwijnen
in háár roze prullenbak

zondag 13 november 2011

Broze stilte











de eerste rijp
schetst sprookjes op het glas
en koele lucht ademt tintelfris


zachte dauw waaiert nevels
waar breekbaar riet
meedeint in gesluierd wit


als de zon
langzaam verdrinkt
in een gloed van goudbrokaat
lijkt de wereld verstild


terwijl
het oude blad
knisperend vergaat








@ Coby  13-11-2011

Wederzijds












als zachte blaadjes
omsluiten jouw vingers
de mijne


en ik begrijp






@  Coby 13-11-2011

zaterdag 12 november 2011

Liefdevol verwacht



de laatste loodjes
verdragen hun tijd
in verstilde uren


een slaapliedje
wiegt verborgen streling
onbekend
toch zo verwacht


haar lichaam
voorzichtig geraakt
door ’t nieuwe zacht


maakt zich langzaam op
voor de grote dag








@ Coby  11-11-2011

woensdag 9 november 2011

Roemloos ten onder

Tekening: Chrisl Vogl


november
schudt haar takken leeg

roestbruine sneeuw
laat de straat
voor één keer blozen

een frisse wind trekt aan
en de laatste blaadjes
grijpen zich angstvallig vast

duiken met z,n allen
roemloos
in een diepe plas




@ Coby  9-11-2011

dinsdag 8 november 2011

Herfstrijmelarij



in een sloot
vol eendgesnater
gooi jij kleine
stukjes brood

op een bankje
aan het water
poetst de kou
jouw wangen rood

kleurt de zon
jouw dromen in
met een roze
kleurpotlood



maandag 7 november 2011

Eén keer



kostbare dromen
vervlogen
toen zachte zomers
verdronken in diepblauwe zee

voor altijd verborgen
namen witte lelies
de toekomst
met zich mee

nu houdt een ster
de wacht

kon jij jezelf
maar één keer zien
zoals ik je zag





Juni 2011

zondag 6 november 2011

Op de helling















met haar zieke lichaam
uitgekleed
tot op het bot


zingt onze zorg
de zwanenzang








(  Protestgedicht  n.a.v. bezuiniging in de zorg )

Dit gedichtje wordt samen met andere gedichten,
geschreven door de schrijvers van Dichterskring
opgestuurd naar minister Schippers van VWS


6-11-2011

zaterdag 5 november 2011

Vergrijzing












hij buigt zijn grijze hoofd
als de verhuizers
voor de allerlaatste keer
het huis verlaten


zijn toekomst
spreekt in vreemde tongen
en lege woorden
stapelen verkleurde foto,s
zorgvuldig op de muur geprikt
naast het kleine tafeltje
gedekt met het kleedje van thuis


lange jaren
hebben de straat geplaveid
met onbegrip
en oude wijsjes overleven
bij de gratie van cd en mp3
maar heimwee blijft

woensdag 2 november 2011

Breekbaar...



een laatste ademtocht
sluit alle deuren
en wanhoop
schildert muren zwart

maar
de zachte lok
van een nieuwe morgen
omhelst

eenzame nachten

teder wit







2-11-2011

Afscheid


jouw knoestige bast
door jaren gekerfd
vertoont scheuren


ouderdom
vertaald in ringen
laat zich gelden
en de wind
breekt jouw bladerdak


schoonheid
dwarrelt zachtjes
vlijt zich aan je voeten
voorgoed

verdwijnend in de mist

zondag 30 oktober 2011

Ongewenst












waar kille redenatie koning kraait
sterven woorden op nutteloos papier
smelten verzachtende omstandigheden
in kelen van vuur

diepe moedeloosheid
straalt van gebogen ruggen
gekleed in dikke truien
om de naderende kou voor te zijn

ze blijven vergaderen tot ver in de nacht
maar toch is er niemand
die de stinkende adem
van ongewenst zijn verzacht

Vleugellam












zolang bonte vlinders
ons hart beroeren
weerspiegelen ogen
waar de mond over zwijgt

gevoelens balanceren
op een dunne lijn
als kwetsbaarheid
verandert in pijn




zaterdag 29 oktober 2011

Verloren in tijd











jouw stapjes steeds kleiner
soms struikel je waarna
je toch dapper doorloopt
op nieuwe schoenen
met steunzolen

sinds kort

veerkracht lijkt verdwenen
als rek uit elastiek
en jaren gaan tellen
met herinnering
als wilgen geknot


gerimpelde handen
verraden de tijd


maar gekoesterd
door zacht avondlicht
lijk jij weer eventjes
een jonge meid







@ Coby 

Als gezichten hun naam verliezen

donderdag 27 oktober 2011

Spinseltje



zachte glans
boetseert mijn dagen goud
en schemer
verslaapt de stille uren

sluierend wit
beroert de grond
waar herinnering leeft
verweven
tussen ragfijn web




26-10-2011

zondag 23 oktober 2011

Iris





samen genieten
van strand, zee
en hondenhaar
 

ik pak jouw riem
jij staat al klaar

picknickmand
en vliegertouw

zoek de bal
want voor je ’t weet
verdwijnt de zon
in kabbelblauw




23-10-2011

zaterdag 22 oktober 2011

In beweging













zware luchten trekken langzaam
en teder oranje
bloost over drassig pad


het laatste blad sterft geelbrekend
als verloren liefde kringen werpt
op het vergulde meer


verbannen licht
neuriet een afscheidsgroet
onderbroken door gestolen tijd


gevangen tussen kale takken
draagt haar belofte
de zoete klanken van een nieuw begin






( Geschreven bij een schilderij van William Turner
Zonsondergang boven een meer )

22-10-2011

maandag 17 oktober 2011

Diep...











de avond eist zijn tol
zelfs de klok
slaat het ritme van vergeten uren


fluisterstemmen
dringen langzaam door
en zelfvertrouwen verdwijnt
bij het omslaan van het laatste blad


een vage angst
omsluit gesloten handen
in kwetsbaar naakt


stilaan verdrinkt alle kleur
in donkerzwart
al lijkt het tij niet meer te keren
toch blijft hij altijd klinken


de zachte roep
van een gebroken hart

zondag 16 oktober 2011

Verloren...












de maan
streelt haar zachte schijn
over kalende takken

verval kleurt de paden
en op het versleten bankje
verbleken vriendschappen
door de straffe adem
van de tijd

oude herinnering
draagt een zijden mantel
maar de warmte zijn we kwijt

zaterdag 15 oktober 2011

De paden op...














in haar ogen
schijnt altijd de zon
en iedere dag
beleeft een sprookje


diep gebogen
speurend naar eikels
raken je voetjes
knispertapijt


met vuurrode wangen
gekust door de wind
mijn allerliefste
windekind

zondag 9 oktober 2011

Kussengevecht












slapeloosheid
laat eindeloze uren
ontwaken in korte nachten, waar
jouw hoofd vol muizenissen
een koel plekje zoekt


links, rechts, links, rechts

op het fel verlichte schermpje
tikken de uren traag voorbij en
op de spoorbrug
bonkt alweer de eerste trein
maar de slaap
lijkt nog zo ver

Onstuimig












windstoten
beuken takken
winters kaal
rammelen aan deuren
loeien eigen taal


late zomer
verdwijnt
in stille rituelen
kunstig geweven
uit vloeibaar glas

Zomaar geluk








buiten
speelt de dageraad
haar gesluierd spel
terwijl zacht ochtendlicht
figuurtjes tekent
op het warme bed

haar roze slaapwangen
verbergen
een tedere gloed
en boven verkreukte gezichten
strijken lieve handen
verwarde haren glad

de blokken in de haard
kleuren langzaam
rood
zijn pyjamabenen
krullen in de stoel, waar
iedere krant wordt gespeld

deze zondag
geniet
haar kostbare uren
tussen koffie en geroosterd brood




9-10-2011

dinsdag 4 oktober 2011

Broos












onzichtbaar
veilig ingebed
in haar warme schoot

onwetend en puur
een tedere madelief
tussen het frisse gras

diep gewenst
zo geliefd
kwetsbaar als glas




4-10-2011