tengere voeten
bedansen
het glimmend parket
de smalle schouders
dragen diep
dan zwelt de muziek en
zweeft ze over ’t toneel
in een wolk van tule
op weg
naar haar waarheid
bevrijd van de plek
waar illusie
wordt gevoed
door hongerende spiegels
en het eeuwig teveel
@ Coby 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten