boven ‘t oneindig blauw
ontwaakt een nieuwe dag
in grijze sluiers
waaiert het eerste licht
de zee imponeert
maakt me klein
relativeert de dingen
die achteraf
zó onbelangrijk zijn
maakt me klein
relativeert de dingen
die achteraf
zó onbelangrijk zijn
mijn diepste gedachten
deinen zachtjes mee
op dit eeuwenoude ritme
klopt de hartslag
van de zee
deinen zachtjes mee
op dit eeuwenoude ritme
klopt de hartslag
van de zee
haar stilte
rolt me zwijgend tegemoet
geeft ruimte en koestert
dat kleine plekje
tussen eb en vloed
rolt me zwijgend tegemoet
geeft ruimte en koestert
dat kleine plekje
tussen eb en vloed
@ Coby 5 September 2012
Indrukwekkend inderdaad hoe de zee je kan imponeren, je mee sleuren naar je zijn en denken. Heel mooi weer Coby!
BeantwoordenVerwijderenFijne week wens ik je!
Dank je José, toevallig ben ik deze week vrij dus ik geniet nu extra van het mooie weer, jij ook een fijne week hoor
BeantwoordenVerwijderenLieve groet Coby