de nacht
sleept zijn sporen naar zee
maar de branding
verlegt immer haar grens
haast teder
wiegt de lokroep van de kust
waar ogen als opaal
de dag verdrinken in eindeloos blauw
waait nog steeds dezelfde wind
diep verborgen
in de veiligheid van dromen
vindt mijn adem rust
@ Coby 5 Augustus 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten