langzaam sluit de nacht
één voor één
verbleken de sterren
en de dageraad
schildert zijn eerste contouren
in sluimerend wit
op die smalle lijn
tussen donker en licht
dampen de statige bomen
grillig tussen ’t verdorde riet
tussen donker en licht
dampen de statige bomen
grillig tussen ’t verdorde riet
terwijl de vroege vogels
hun klanken doen zwellen
koestert de zon, zo zacht
de geboorte
van een nieuwe dag
hun klanken doen zwellen
koestert de zon, zo zacht
de geboorte
van een nieuwe dag
@ Coby
Geen opmerkingen:
Een reactie posten