tussen gesloten cirkels
verbergt de dag zijn stilte
morgen
blijft onwetend uit het zicht
kale takken
kwetsen de naaktheid
en eindeloze regen troost
met een monotone tik
de afstand wordt groter
jouw allerlaatste geur vervliegt
en ik
leg je spullen in een doosje
leg je spullen in een doosje
en begraaf mijn dromen mee
’k had nog zoveel willen vragen
maar door de ogen van gister
bevriest het verre licht
@ Coby 26 Augustus 2014
Krijg hier een brok van in mijn keel Coby!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven, kwetsbaar het gevoel.
Liefs José