kwistig
strooit de lente zijn kleur
langzaam verdwijnt de afstand
en even ben jij...
zo dichtbij
dat ik je hartslag voelen kan
de tijd verstilt
en we dansen de allermooiste droom
als een warme gloed
omhult verbondenheid de kou
want immer
kleurt een bodemloos verlangen
mijn dagen zonder jou
@ Coby 13 april 2015
Een gevoelig maar o zo mooi gedicht Coby.
BeantwoordenVerwijderenEen warme groet,
Hilly
Ik krijg er kippenvel van Coby, mooi geschreven weer!
BeantwoordenVerwijderenLiefs José