in een koor van woorden
dirigeert het verleden
met straffe hand
onrust houdt zich schuil
achter duizend vragen
schuifelvoeten verliezen de weg
en de geur van vroeger
vindt nog immer
zijn oorsprong in vandaag
om haar mond
zweeft een glimlach
die de ogen niet bereikt
maar de liefde blijft
als een kleine vonk
verborgen
in de krochten van ons hart
tussen de bonkige scheuten
van tijd
@ Coby 14 juni 2016
Als gezichten hun naam verliezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten