vrijdag 17 juni 2016

Sepia
















in een koor van woorden
dirigeert het verleden
met straffe hand

onrust houdt zich schuil
achter duizend vragen
schuifelvoeten verliezen de weg
en de geur van vroeger
vindt nog immer 
zijn oorsprong in vandaag

om haar mond
zweeft een glimlach
die de ogen niet bereikt

maar de liefde blijft
als een kleine vonk
verborgen
in de krochten van ons hart
tussen de bonkige scheuten
van tijd




@ Coby 14 juni 2016

Als gezichten hun naam verliezen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten