Herboren

haast rimpelloos verstrijkt de tijd
de zon omarmt mijn kou
als een warme jas

lege doeken
lokken nieuwe paden vol kleur
en tussen 't onkruid
bloeit de poëzie met een traan

maar binnenin
knaagt het bitterzoet verlangen
daar, in de stilte van de nacht
onder een wassende maan
lijkt opnieuw, zo ver

zelfs de lange jaren
kunnen niet verbloemen
dat ik je mis.....


@ Coby 18 juli 2016