Klatergoud

de dag vergrijst
en zacht licht vangt weemoed
als 't oude zeer herleeft
in haar verdwaalde geest

herinnering bottelt dromen
uit de resten
van een vervlogen zijn

vandaag
leunt op de klanken van toen
omringd door zoekende woorden
zet het klokje van verlangen 
de tijd voor even stil
en verderop achter 't gebarsten glas
telt de toekomst onverstoorbaar door



@ Coby 4 februari 2017

Als gezichten hun naam verliezen