woensdag 13 september 2017

Achter de einder


tussen de tere kleur van beginnend verval
jagen hoge luchten de wolken uiteen
parelende webben, pronken
met een schoonheid die langzaam verwatert
door de warmte van de zon

ik blijf geraakt....
ook al verliezen de kleinste dingen hun glans
wanneer ze ongedeeld verdwijnen
in het grote niets

komt er ooit een tijd
dat de zwarte rand vergrijst
en reddeloos verdampt
in het onbeschreven wit van een nieuwe dag
of blijven gedachten voor altijd dwalen
in het vacuĆ¼m van de nacht



@ Coby september 2017

1 opmerking: