uiterlijke schoonheid
vlijt zich ongenadig
in de draaikolk van het leven
langs stromende rivieren
terug naar de zee
waar eeuwige jeugd
zich dorstig laaft
dunne lijntjes trekken sporen
waar verdriet
herinnering kerft
de eerste grijze haren
grijnzen ons toe
en de mooie buitenkant
brokkelt langzaam af
maar innerlijke schoonheid
in barmhartigheid gevat
siert voor altijd
onzichtbaar ons hart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten