Verstild

waar tussen ‘t zacht wiegend riet
de eenden parmantig waggelen
in het breekbare gras
dansen miljoenen kristallen
boven het verstilde water

flarden mist
hangen in slordige sluiers
en boven de sloot
breekt het zonlicht
de laatste dauw

stiekem gekust
door de koude adem van de nacht
lijkt alles
voor even verborgen
in een sprookje van glas

@  Coby  30-1-2012