herinnering schemert
in stilstaand water
rood, wit en blauw
kwetsbare stilte
schikt de stenen in keurige rijen
en achter gesloten ogen
wimpert een traan
genadeloos
werpt ‘t verleden
kringen op het spiegelgladde meer
tussen gevouwen handen
verdrinkt de tijd
maar naast de verweerde zerken
bloeit nog altijd
oud zeer
@ Coby 5 Mei 2012
Zo treffend verwoord!
BeantwoordenVerwijderenNooit uit onze gedachten ....