hemelhoog
draagt ze haar takken trots
gekerfd tot in het hart
verbergt haar bast de diepe schrammen
onder mossig groen
wiegend loof schaduwt de stenen
voor even gevangen
in een zachte bries
zelfs wanneer pareltranen
rijgen tot snoeren
schittert haar kroon
lange jaren verstreken
diep verborgen
in het ritme van ‘t seizoen
maar jouw stam
wortelt diep
@ Coby 10 Juni 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten