een breekbare tijd
buigt over het verleden
verstrengeld
tussen uitgebloeide bloemen
tranen stille woorden
hun zinnen
over tuinen van graniet
kleine gebaren
raken het diepst
maar achter donk’re wolken
vinden droge ogen
het nieuwe spoor
verborgen
in de schaduw van verdriet
@ Coby 24 Juli 2012
Moeilijk soms om na een verlies ergens een lichtpuntje te zien.
BeantwoordenVerwijderenTuinen van graniet .... lijkt me een mooie metafoor voor een kerkhof.
Jij kunt zelfs verdriet prachtig laten klinken.
Het raakt!!
Lieve groet José en een heel licht weekend wens ik je!
Ik heb dit geschreven naar aanleiding van het overlijden van de oudste zuster van mijn moeder, zij is na een lang ziekbed vorige week overleden...
BeantwoordenVerwijderenLiefs en groet Coby
Ohh, ik proefde inderdaad verdriet. Alsnog heel erg gecondoleerd!!
BeantwoordenVerwijderenDikke virtuele knuffel!
Dank je wel en liefs terug...
BeantwoordenVerwijderen