opnieuw
reikt de tijd
verder dan de horizon
haar slanke rug
ooit buigen kan
de ruwe vorm
komt boven
in een oogwenk, raken
vertrouwde
woorden zoek
hoge golven
beuken tegen de pijlers
van het bestaan
zwakke schouders
torsen de zwaarste last
en ‘t zoute water
kust gebarsten lippen
wanneer het tij keert
@ Coby 15 Februari 2013
Ik zal wel in herhaling vallen, maar ik vind het echt prachtig hoe je met woorden zinnen breit.
BeantwoordenVerwijderenPetje maar weer af .....
Dank je wel hoor, voor dit lieve compliment....het schrijven gaat vaak vanzelf wanneer iets me raakt zoals bijv. de ouderen in onze straat die allemaal toch lijden onder de bezuizigingen, daar brei ik dan een gedichtje over..
BeantwoordenVerwijderenFijne week hoor ik ga zo verven in het nieuwe huis van m,n zoon..
Inderdaad schandalig, mensen die hun hele leven gewerkt en gezorgd hebben voor anderen laten ze nu mooi in de kou staan bij wijze van spreken. Benieuwd hoe ze ons over een x-aantal jaren behandelen, het wordt steeds gekker. Niet normaal meer.
BeantwoordenVerwijderenHey wat leuk! Als je maar onthoud WAT en WAAROP je aan het schilderen gaat;-) Niet dat je er dikke frotten alabastine opsmeert eerst ;-)
Veel plezier!!