achter de deur
ademt geschiedenis
op het ritme van
verleden tijd
de oude wilgen
hebben zelfs de zwaarste storm
doorstaan
het stervend loof treurt
op weg naar een nieuw begin
herinnering hangt log
boven de kale takken
gebogen en gelouterd
door het schuren van gemis
ontelbare tranen
beroeren de verweerde zerken
in keurige rijen
tussen marmer en steen
teveel namen
liggen begraven
in gewijde grond
wat rest
zijn slechts vier woorden
zijt ook gij bereid
?
Jeetje ja wat gaaf!!! Mag je zeker supertrots op zijn, het is ook prachtig!!
BeantwoordenVerwijderenOok trots op jou! Niet naast je schoenen gaan lopen he?! ;-)
Grapje natuurlijk, geniet er van!
Liefs,
José
Ja, dat doe ik zeker hoor, het is voor mij de eerste keer dat een gedicht wordt geplaatst en dan samen met zo,n mooie aquarel
VerwijderenLieve groet Coby
Maar dat zal zeker niet de laatste keer zijn, dat weet ik zeker! :-) Echt mooi!
BeantwoordenVerwijderenCoby,
BeantwoordenVerwijderenDaar mag je trots op zijn, geweldig!
Lieve groet,
Hilly