dinsdag 19 januari 2016

Kristal

in haar gedachten
parelt immer de lach
tijd vergeet, als een echo
drijvend op de wind

een spiegel 
weerkaatst de diepe krassen
kou vlecht zijn snoeren
tussen dampig zicht

oude klokken luiden
ochtend ademt tintelfris
en verderop
onder een glazen tak
begroeten verstilde vogels
het eerste licht




@ Coby 17-1-2016

Als gezichten hun naam verliezen




1 opmerking: